အို….. အသင္ ေလာကဓံ
ဘယ္အၿငိဳးအေတးေတြေၾကာင့္ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ခတ္လိုက္ရတာလဲ…
ဘ၀ဆိုတဲ့ ထြက္သစ္စ ပုရစ္ဖူးေလးေတြ နဲ႔ စိုေျပေနတဲ့ အပင္ငယ္ေလးပါ…
ဘာေၾကာင့္ အညြန္႔ေလးကို မွ က်ိဳးေအာင္ခ်ိဳးလိုက္ရတာလဲ……
ႏူးညံတဲ့အေတြးအေခၚေတြ ေပးပါဦးလား ပေလတို ေရ…
ႏူးညံေအာင္ သြန္သင္ေပးပါဦးလား…
ဘာလို႔ဒီေလာက္ ျပင္းထန္လွတဲ့ အေတြးကို သင္ေပးရတာလဲ …
အကိုေအာပိုးဇစ္အိုင္းေျပာသလို ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ႀကံဳပီးမွ ရတဲ့ သင္ခန္းစာမ်ိဳးေပးခဲ့တာ
မခံယူတက္ပဲ အသင့္ ကိုလႊဲခ်တာ ငါ့အေတြးေတြ မွားေနလို႔လား…
ငါ့အေတြးေတြ မရင့္က်က္ေသးလို႔ မင္းကိုလႊဲခ်မိတာလား….
ငါမခံယူတက္ေသးဘူး ေလာကဓံ…
အသင့္ရဲ႕ အေတြးသစ္ေတြ သင္ေပးရေလာက္ေအာင္ ငါ လူေတာ္လဲမဟုတ္ပါဘူး…..
ေအာ္… အသင္ ကံတရား
ႏွစ္မ်ိဳးထည္းေသာ အရာကိုသာပိုင္ဆိုင္တဲ့ မင္းဆီက ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုကိုလဲ ငါမေတာင္းတခဲ့ဖူးပါဘူး…
သာမာန္အေတြးေလးေတြနဲ႔ ငါ ေက်နပ္ေနတာပါ…
တစ္ခုေတာ့ အယူခံ၀င္ပါရေစ.. ကို ကံတရားေရ…
နည္္းနည္းေတာ့ သက္ညွာေပးပါ….
အေတြးသစ္ေတြ ထပ္ထည့္ေပးတဲ့ ေလာကဓံ..
ေျပာစရာေလး တစ္ခု က်န္ခဲ့လို႔…
အေတြးေတြ ရင့္က်က္ေစလို႔ ေက်းဇူးတစ္ဇူးတင္တယ္ဗ်ာ…..
Tuesday, August 19, 2008
ဘ၀ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာ
ကေလးထိန္းနည္း…
“ဟိုး အပင္ေလး က ညာဘက္ကိုေစာင္းေနတယ္ကြ… ေျမမႏိုင္ေသးဘူးထင္တယ္.. ေရာ့ႀကိဳးယူသြား .. ဘယ္ဘက္က ေန ဟိုးသစ္ပင္အႀကီးဘက္ကို ခပ္သန္သန္ေလး ယိမ္းပီးဆြဲထားလိုက္..”တဲ့…
ပီးေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ပဲ ထြက္သြားတယ္.. ႏႈတ္ဆတ္စကားေတာင္ မဆိုေတာ့ဘူး…
အဲဒီသူလဲ အိမ္ျပန္သြားတယ္.. ေနာက္တစ္ေနလဲ အဲလို ပဲ အိမ္လည္လာတယ္… အဲဒီအခါက်ေတာ့ အဖိုးႀကီးက သူ႔ ကို မဆိုင္းမတြပဲ “မေန႔ က ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္စမ္းကြာ.. အေျခအေနသိရေအာင္..”တဲ့ … သူလဲ ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္ေတာ့ ေဟာ.. သစ္ပင္ေလး က ဘယ္ဘက္ကို ပိုေစာင္းသြားျပန္ၿပီ…. “ကဲ.. ဟိုဘက္ကေနျပန္ေျပာင္းဆြဲလိုက္ကြာႀကိဳးကို… နဲနဲ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေလးေပါ့..” အဖိုးႀကီးက ေျပာပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနတယ္…. ေနာက္တစ္ေနေရာက္ေတာ့ အဲလိုပဲ အိမ္လည္လာေတာ့ အဖိုးႀကီးက “ကဲ.. ႀကိဳးကိုျဖဳတ္ၾကည့္ကြာ ..ဘယ္လိုလဲ ၾကည့္ရေအာင္..”တဲ့… ေဟာ..အဲခါက်ေတာ့ အပင္ က ဘာမွ မေျပာင္းလဲပဲ ဘယ္ဘက္ပဲ ေစာင္းေနတယ္.. “ ႀကိဳးကေလွ်ာ့တာကိုး” လို႔ေျပာပီး … ဒီတစ္ခါေတာ့ “ေမာင္ရင္ ဘယ္လိုခ်ည္ၾကမလဲ.. မေလွ်ာ့မတင္းေလး ခ်ည္ၾကည့္ရေအာင္..အပင္ေလး တည့္ရံုေလာက္ေပါ့…”တဲ့ … ဒီေန႔လဲ အဲဒါပဲေျပာတယ္…..ေနာက္ေန႔ အိမ္ကိုေရာက္လာျပန္ေတာ့ အပင္က ႀကိဳးေလးကိုျဖဳတ္ခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္… ေဟာ..ၾကည့္လိုက္ပါ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အပင္ေလး က တည့္ေနပီ… ဘယ္ကိုမွ မေစာင္းေတာ့ဘူး… အဖိုးႀကီးက “ေမာင္ရင္.. အေျခခိုင္သြားေအာင္ ကပ္ပီးေတာ့ တုတ္ေလး နဲ႔ခ်ည္ေပးၾကည့္ရေအာင္ေလ..”တဲ့… ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္လာျပန္ေပါ့…. အပင္မွာ ကပ္ပီးခ်ည္ထားတဲ့ တုတ္ေလး ကို ျဖဳတ္ဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အပင္ေလး က သန္သန္စြမ္းစြမ္းနဲ႔ တည့္မတ္ေနတဲ့ အပင္ေလး တစ္ပင္ျဖစ္ေနေရာ… ေနာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးက စိတ္ညစ္ေနတဲ့ သူကိုေျပာလိုက္တယ္… “ေမာင္ရင္.. ကေလးထိန္းရင္ အဲလိုပဲ ကြယ့္..”တဲ့..
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ အဲေလာက္ပဲ ….. ဘယ္လို နားလည္လဲ ဘယ္လို ထိန္းမလဲ … စဥ္းစားၾကည့္ပါ… ကိုယ့္ညီ၊ ညီမေလးေတြ ကိုလဲ ထိန္းတက္လာလိမ့္မယ္… တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ က လူကသာႀကီးတာ.. အေတြးအေခၚနဲ႔ စိတ္က ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိေသးတယ္.. အဲလို လူေတြကိုလဲ ထိန္းၾကည့္ပါ…. အံ၀င္ကြင္က် ျဖစ္လာမွာပါ….
မတင္းလြန္း.. မေလွ်ာ့လြန္း.. မေလွ်ာ့မတင္းေလးေပါ့… တည္ၾကည္ပီးတည့္မတ္သြားပီးဆိုရင္ အေျခခိုင္သြားေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ပါ…..
Monday, August 11, 2008
ေနာက္ဆံုးပိုင္ဆိုင္မႈ….
သူတို႔အတြက္ ဘယ္သူမွ ကယ္တင္ရွင္ဆိုတာ မရွိေတာ့တဲ့အခါ သူတို႔ ဒီေျမကိုစြန္႔ခြာသြားဖို႔ အားလံုးသေဘာတူညီမႈ ယူခဲ့ၾကတယ္.. သူတို႔ဘယ္ေတြကိုေရြ႕ေျပာင္းမလဲ .. သူတို႔ေရြ႕ေျပာင္းတဲ့ေျမကေရာ သူတို႔ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့အရာေတြ အကုန္ ျဖစ္ထြန္းမွာလား.. အဲဒီေျမကိုိေရာ ဘယ္သူေတြ ပိုင္ေနမွာလဲ.. ဘယ္သူေတြ နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ပီး လုယူရမွာလဲ.. ရာသီဥတု အတြက္ေရာ အားလံုးအဆင္ေျပမွာလား..
တစ္ေန႔ သူတို႔ဆီကို ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ၀တ္စံုနဲ႔လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္.. သူက သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆတ္တယ္.. ေျမာက္ပိုင္းနယ္စားႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ပါေပါ့.. သူဒီအငတ္ေဘးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တယ္ေပါ့.. ဒီလူမ်ိဳးစု ရဲ႕စိုက္ပ်ိဳးေျမအတြက္လဲ သူအားမ ခံတယ္ေပါ့.. လူမ်ိဳးႏြယ္စုအားလံုး ေျမာက္ပိုင္းေဒသ ကိုခရီးသြားပီး စိုက္ပ်ိဳးေျမအတြက္ နယ္ေျမသစ္ကို ရွာေဖြႏိုင္တယ္ေပါ့.. သူတို႔အားလံုးအတြက္ေတာ့ ဒီလူဟာ ဘုရားသခင္ ရဲ႕တမာန္ေတာ္ပါပဲ… သူတို႔အားလံုး ဒီေျမကို စြန္႔ခြာပီး စိုက္ပ်ိဳးေျမအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေျမာက္ပိုင္းေဒသ ကို ခရီးသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္…
(၆)လေလာက္ ခရီးဆက္ပီးေတာ့ သူတို႔ အတြက္ စိမ္းလန္းၿပီး စိုက္ပ်ိဳးဖို႔အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးေျမ ေနရာကို ရွာေတြခဲ့တယ္… ေျမကလဲ အက်ယ္ႀကီးပဲ.. သူတို႔ စိုက္ခ်င္တဲ့ မ်ိဳးေစ့ ေတြႀကဲခ် စိုက္ပ်ိဳးလို႔ ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုက်ယ္ျပန္တယ္…
ျပႆနာ တစ္ခု က ဒီေျမေတြကို ဘယ္သူ က ဘယ္ေလာက္ပိုင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုခြဲျခားသတ္မွတ္ေပးမလဲ… လူမ်ိဳးစုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က စဥ္းစားလို႔မရႏိုင္ေသးခင္မွာ သူတို႔ ေျမေတြရဲ႕ အရွင္သခင္ျဖစ္တဲ့ ေျမာက္ပိုင္းနယ္စားေရာက္ရွိလာတယ္….
သူသတ္မွတ္ေပးတာက ဒီေျမေတြ ဟာအရမ္းအရမ္းကို ျဖစ္ထြန္းတဲ့ေျမပါပဲ… ဒီေျမေတြကို သူလဲ မပိုင္ပါဘူး.. ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ သူက သူပိုင္ခ်င္သေလာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္… အတိုင္းအတာ တစ္ခုပဲ သတ္မွတ္ထားတယ္.. ဘာနဲ႔တိုင္းတာသလဲ ဆိုရင္ ေျမကိုလိုခ်င္တဲ့သူက ေနစထြက္ပီးဆိုတာ သူပိုင္ခ်င္တဲ့ေျမေနရာက စၿပီး ေျပးရပါ့မယ္.. သူေျပးႏိုင္သေလာက္ က သူပိုင္တဲ့ ေျမပါပဲ.. မွတ္တိုင္(၄)ခုကိုေတာ့ သူလိုခ်င္တဲ့ေျမရဲ႕ အရပ္ေလး မ်က္ႏွာမွာ စိုက္ထူထားခဲ့ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္.. သူတစ္ေနကုန္ေျပးလို႔ ေနမ၀င္ခင္မွာ သူစေျပးတဲ့ ေနရာ ကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္…. သတ္မွတ္ထားတာကေတာ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါပဲ…
ေနာက္ေန႔ဘယ္သူအရင္ဆံုးစေျပးမလဲ ဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ိဳးစုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္တဲ့ ေသာမတ္ဂေလဇာ က အရင္ေပါ့… သူကအားလံုးရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေတာ့ သူ႔ ကိုပဲ အရင္ဆံုးေျပးဖို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္.. အဲလို နဲ႔ ေနာက္ေန႔ ေနစထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နယ္စားမင္း ရယ္ သူေနာက္လိုက္ေတြ နဲ႔ အတူ ေရာက္ရွိလို ေနၿပီ… နယ္စားမင္း က ေသာမတ္ ကို ေျပာလိုက္တယ္.. “ဒီေနရာမွာ ေဟာဒီက ငါ့ဦးထုပ္ခ်ထားမယ္… ေမာင္မင္းဒီကေန စၿပီးေျပးေပေတာ့… မွတ္တိုင္ေတြ စိုက္ခဲ့ဖို႔လဲ မေမ့နဲ႔ ေသာမတ္…တစ္ခုေတာ့ မွာလိုက္မယ္. ေနမ၀င္ခင္ ေမာင္မင္း ဒီေနရာကိုအေရာက္ျပန္လာရမွာေနာ္..”
ကဲ… လူမ်ိဳးစုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ့ ေသာမတ္ စတင္ပီးေျပးပါၿပီ… သူေျခလွမ္းေတြ က တကယ္ကို အားသြင္ခြန္စိုက္ေျပးလႊားေနတာပါ.. သူေရွ႕မွာ ေတြ႕ေနရတာကေတာ့ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းႀကီး ပါပဲ … ေနကလဲ ထြက္စျပဳေနပါပီ… သူေျပးေနတာ က တကယ္ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္ေျပးေနသလိုပါပဲ… သူစိတ္ထဲမွာလဲ ေတြးေနမိတယ္.. “ဒါငါ့ေျမေတြ.. ငါပိုင္မဲ့ ငါ့ေျမေတြပဲ .. ငါဒီေျမမွာ ဂ်ံဳေတြ စိုက္မယ္.. ေပါင္မုန္႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဂ်ံဳေတြ ကိုစိုက္မယ္.. အေကာင္းဆံုးေပါင္မုန္႔ေတြ ျဖစ္ေနရမယ္…” … သူနဖူးက ေခၽြးေတြ စတင္ထြက္ေနပီ.. သူေျခလွမ္းေတြ ကေတာ့ အားမာန္အျပည့္ပဲ.. သူေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္.. သူစထြက္လာတဲ့ ေနရာကို သူမျမင္ရေတာ့ဘူး… အေတာ္ေ၀းေ၀းမွာ က်န္ေနခဲ့ၿပီ.. သူဆက္ေျပးတယ္.. ၿပီးေတာ့ မွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္လိုက္တယ္… ပီးေတာ့ လက္ယာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူပီး ဆက္ေျပးလိုက္တယ္ .. ေနမြန္းတည့္သြားပီ… သူ႔အေျပးေတြ မရပ္ေသးဘူး.. သူေျခလွမ္းေတြ ကလဲ ဆက္ၿပီး ေျပးေနဆဲပါ.. သူအတြက္ေျမကို သူလိုခ်င္ေနတယ္.. သူဆက္ပီးေျပးေနခ်င္ေသးတယ္..သူမရပ္ခ်င္ေသးဘူး… အေတာ္အတန္ၾကာေတာ့ သူ ရပ္လိုက္တယ္..ၿပီးးေတာ့ မွတ္တိုင္ တစ္ခု ကို ထပ္စိုက္လိုက္တယ္… ၿပီးေတာ့ သူခဏ နားလိုက္တယ္… သူဆက္ေျပးဖို႔အတြက္ သူ႔မွာ အားအင္ေတြ က်န္ေနေသးတယ္ …. ၿပီးေတာ့ သူေျပးခဲ့တာ ေတြ အတြက္လဲ ဂုဏ္ယူမိတယ္… သူဟာ ေျမအမ်ားႀကီး ပိုင္ေနခဲ့ပီေလ…
ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းသစ္အတြက္ သူအသက္ရႈသြင္းလိုက္တယ္… ေနကလဲ ျခစ္ျခစ္ေတာင္ပူေလာင္ေနပါၿပီ… ေနမြန္းတည့္လဲ ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီ…ကဲ က်န္ရွိတဲ့ ခရီးတစ္၀က္ ကို စတင္ပီးေျပးေနပါပီ…သူပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လာတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ.. သူထင္ထားသေလာက္ေတာ့ သူေျခလွမ္းေတြ မျမန္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သူမသိေသးပါဘူး.. သူေျပးေတာ့ေျပးေနတယ္.. ေနကလဲ တစ္ေျဖေျဖနဲ႔ ေစာင္းလာတာ ေဆာင္းတြင္း ေနလိုေပါ့… ေန၀င္တာ ျမန္မယ္ ဆိုတာ သူသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတတိယမွတ္တိုင္ကို စိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ.. ပန္း၀င္ဖို႔ ေနရာကို သူေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္လိုက္ပါၿပီ.. သူမွာ က်န္ရွိတဲ့ အင္အားနဲ႔ နယ္စားမင္းရဲ႕ ဦးထုပ္ဆီကို သူေရာက္ႏိုင္ပါဦးမလား .. ပံုမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ ဆိုတာ ရွိေသးတယ္ေလ.. တကယ္လို႔ ေနမ်ား၀င္သြားရင္ သူေျပးခဲ့တာ ေတြအတြက္ သူမရေတာ့ဘူးေပါ့.. သူ႔ကိုလဲ အားလံုးက ကဲ့ရဲ႕ေတာ့မွာေပါ့.. သူထိပ္လန္႔လာတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ေရြ႕ေနေသးတယ္.. သူအျမန္ႏႈန္းကို တင္ၿပီး သူဆက္ေျပးေနတယ္.. သူေနမ၀င္ခင္ေရာက္ႏိုင္မလား… ေဆာင္းေနကလဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအာက္ကို ၿပိဳဆင္းလာေနပီ.. သူေမာပန္းလာၿပီ... တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူထိပ္လန္႔လာၿပီ… သူေျခလွမ္းေတြ လဲ ယိုင္နဲ႔ေနၿပီ.. အသက္ရႈလဲ မ၀သလို ခံစားေနရၿပီ… သူအသက္ကို ေျပးရင္ ရႈရွိဳက္ေနရတာ ေမာလွၿပီ.. သူအတြက္ပန္းတိုင္ကို မျမင္ရေသးဘူး… ေနကလဲ ၀င္ေတာ့မယ္ … သူ႔ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး … သူ႔မွာ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔အတြက္ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခု ပဲ ရွိေတာ့တယ္.. သူဘာကိုမွလဲ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး.. သူေျခလွမ္းေတြကိုလဲ အရင္ကေလာက္ မသြက္ေတာ့မွန္း သူသိေနတယ္.. သူ႔အတြက္ အခ်ိန္ဆိုတာ မက်န္ေတာ့ဘူး … ေနကလဲ ၀န္ရိုးစြန္းကို ေမးတင္ေနၿပီေလး ..
ေဟာ .. ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ .. နယ္စားမင္း နဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ သူ႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့ တဲေလး ကို သူျမင္သြားၿပီ... သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ကေတာ့ ေႏွးေကြးေနဆဲပါ.. သူဘယ္ေလာက္ပဲ တင္ၿပီးေျပးေျပး သူ႔ေျခလွမ္းေတြ က မသြက္ေတာ့ဘူး.. ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အသက္ရႈသံ ကလဲ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး .. သူ႔မ်က္၀န္းမွာ လဲ မ်က္ရည္ေတြ က်လာေနၿပီ..နယ္စားမင္း နဲ႔ အေပါင္းအပါ ေတြလဲ သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနတာ ေတြ႕ေနရတယ္… ေဒါင္းေမြးထိုးထားတဲ့ နယ္စားမင္းရဲ႕ ဦးထုပ္ကိုလဲ ျမင္ေနရၿပီ.. သူေရာက္ေတာ့ဖို႔ဘယ္ေလာက္မွလဲ မလိုေတာ့ဘူး… ေဟာ.. သူလဲက်သြားၿပီ.. ပန္းတိုင္ကို မေရာက္ေသးဘူး.. သူကုန္းထတယ္… သူ႔ကို အားေပးတဲ့ သူ႔လူမ်ိဳးစု ရဲ႕ အသံေတြကိုလဲ နားထဲမွာ မၾကားရေတာ့ဘူး… သူ႔ေျခလွမ္းေတြ ယိုင္နဲ႔ ေနပါၿပီ.. သူဦးထုပ္ဆီကို ေရာက္ေတာ့မွာပါ… သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ ဦးထုပ္ကလြဲလို႔ အရာအားလံုးကို မျမင္ေတာ့ပါဘူး.. သူ႕ရဲ႕အသက္ရႈသံေတြ ရပ္တန္႔ေတာ့မွာလား… သူလဲက်သြားျပန္ၿပီ.. သူေလးဘက္ေထာက္ပီး ဦးထုပ္ရွိရာကို လာေနပါတယ္.. နယ္စားမင္း ရဲ႕ အသံကို လဲ သူၾကားလိုက္ရတယ္… ဦးထုပ္ကို ထိလိုက္ရံုနဲ႔ ေမာင္မင္းေျပးခဲ့သမွ်က ေမာင္မင္းပိုင္တဲ့ ေျမေတြျဖစ္သြားပီလို႔.. ေနကလဲ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ၀င္သြားပါၿပီ… သူလက္ေတြကလဲ နယ္စားမင္းရဲ႕ ဦးထုပ္ကို လွမ္းထိလိုက္ပါၿပီ.. သူေအာင္ျမင္သြားခဲ့ပါၿပီ… ေဟး ဆိုတဲ့ ေအာ္သံ ႀကီးတစ္ခု ကို သူေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရပါတယ္ .. ၿပီးေတာ့ သူဘ၀ ႀကီးအေမွာင္ထု က်သြားခဲ့ပါၿပီ…
ေနာက္တစ္ေနမွာ သူ႔ရဲ႕ အသုဘအတြက္ သူပိုင္တဲ့ေျမေနရာမွာ သူ႕ကို ေျမျမဳပ္သဂၤ်ိဳလ္ရဖို႔ နယ္စားမင္းကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာပါတယ္… သူ႔ကို ေျမျမဳပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ နယ္စားမင္း က ေသာမတ္ဂေလဇာအတြက္ စကားတစ္ခြန္းကို ေရရြတ္လိုက္တယ္… “ေအာ္..ေသာမတ္.. ေမာင္မင္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပးခဲ့၊ ေျပးခဲ့.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမာင္မင္းပိုင္တဲ့ေျမက ၈ေပ ၊ ၆ေပ ကၽြင္းတစ္ကၽြင္းပါပဲလား…”တဲ့…….
Wednesday, July 16, 2008
လူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအေခၚ…
အခန္းရဲ႕ အေနအထားကလဲ အရမ္းက်ဥ္းပီး ျပဴတင္းေပါက္ေလး တစ္ေပါက္သာရွိတယ္… တစ္ေယာက္ေသာ လူနာကေတာ့ ျပဴတင္းေဘးက ကုတင္ေလးမွာ ေနရတာေပါ့… ကုတင္ေပၚမွာ ေက်ာခင္းေနရတဲ့တစ္ေယာက္ ကေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔ေ၀းတဲ့ ကုတင္မွာပဲ ေနရတယ္…. တစ္ေန႔လံုး သူတို႔ စကားေတြေျပာၾကတယ္.. သူတို႔ သားသမီးေတြ အေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးအေၾကာင္း၊ မိန္းမေတြ အေၾကာင္း… ေရာက္တက္ရာရာေပါ့…. ဒီလိုေျပာရင္း နဲ႔ပဲ သူတို႔ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြ ကို ျဖတ္သန္းလာၾကတာ…
ဒီလိုနဲ႔ ေနခင္းဘက္ေတြ ဆို ျပဴတင္းေပါက္ေဘးက လူက ထထိုင္ၿပီးေတာ့ သူေတြ႕သမွ် ျမင္သမွ်ကို ေျပာျပတယ္.. ပက္လက္လွန္ေနတဲ့ လူမမာ ကေတာ့ သူေျပာမွပဲ အျပင္ေလာကၾကီးရဲ႕အေရာင္ေတြ အရိပ္ေတြကို နားနဲ႔ခံစားရင္း အသက္ဆက္ေနေတာ့တယ္…
ျပဴတင္းေပါက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သူကေျပာတယ္..”အိုး..အလြန္သာယာတဲ့ ေရကန္ႀကီးပဲဗ်ာ…ပီးေတာ့ ပန္းၿခံေလး တစ္ခုဗ်.. ပန္းၿခံထဲမွာလဲ ပန္းေတြပြင့္ေနတာ အေရာင္စံုပဲ … ေရကန္ထဲမွာလဲ ဘဲေတြ အမ်ားႀကီးပဲဗ်ာ…ကေလးတစ္သိုက္ကေတာ့ ေရကန္ထဲမွာ ေလွေလးေတြ လုပ္ပီး လႊတ္ေနၾကေလရဲ႕… ေဟာ.. ဟိုခ်စ္သူ စံုတြဲကေတာ့ ပန္းၿခံထဲမွာ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနေလရဲ႕ဗ်ာ.. ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ဘုရားေက်ာင္း ႀကီးတစ္ခု ကိုလဲ ျမင္ေနရတယ္ဗ်ာ…” … အဲလို ျပဴတင္းေပါက္က ထိုင္ေနတဲ့ သူက သူျမင္သမွ်ကို သူ႔သူငယ္ခ်င္း အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပတယ္… ကုတင္ေပၚက လူနာကလဲ သူေျပာသမွ်ေတြ ကို စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ပီး မ်က္လံုးထဲမွာ ပံုေဖာ္ပီး ၾကည္ႏူးေနရရွာတာေပါ့… ေဟာ ..ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နား က လူနာက ဘုရားေက်ာင္း မွာ လူေတြလာပီး ၀တ္ျပဳေနတာ ကိုေျပာျပျပန္တယ္… ေနာက္ရက္ေတြ တစ္ေျဖးေျဖးၾကာလာတာနဲ႔ ပက္လက္လွန္ လွဲေနရရွာတဲ့ လူနာ စိတ္ထဲမွာ အေတြးတစ္ခ်ိဳ႕၀င္လာတယ္.. ဘာလဲ ဆိုရင္ “ဟိုလူနာက်ေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔ နီးတဲကုတင္မွာ ေနရတယ္… သူက်ေတာ့ အျပင္ကို ျမင္ရပီး ငါ့က်ေတာ့ မျမင္ရပါ့လားေပါ့”… သူအရမ္း သူ႔ကိုယ္သူ အားငယ္သြားတယ္ … သူကိုယ္သူ အကန္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါ့လား လို႔ေတာင္ ေတြးမိတယ္ ..သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ရွက္မိတယ္.. ဟိုလူနာ ကိုလဲ မနာလို ျဖစ္လာတာေပါ့… ဒါေပမဲ့ သူ႔စိတ္ကို သူထိန္းလိုက္တယ္… ဒါမနာလို ျဖစ္စရာလား.. သူေျပာျပလို႔ ငါသိေနရတာ .. ငါအသက္ဆက္ ရွင္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ့လားေပါ့…
ဒါေပမဲ့ ရက္ေတြ တစ္ေျဖးေျဖး ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် သူရဲ႕ မနာလို စိတ္က ေပၚလာတယ္ … ႀကီးထြားလာတယ္… သူလဲ အျပင္ကို ၾကည့္ခ်င္ေနမိတယ္.. ေနာက္ေတာ့ သူဟာ စားလည္း ဒီစိတ္.. အိပ္လည္း ဒီစိတ္ႀကီးနဲ႔ အိပ္တယ္… အိပ္မက္ထဲေတာင္ ဒီအေၾကာင္းေတြ ကို အိပ္မက္မက္တယ္… သူအရမ္း အျပင္ကို ေငးၾကည့္ခ်င္တယ္… သူ႔ဘ၀မွာ ျပတင္းေဘးက ကုတင္ေလာက္မက္ေမာစရာ မရိွေတာ့သလိုၾကီးျဖစ္လာတယ္… သူေ၀ဒနာ လဲ သက္သာခါနီးလာပီေလ…
ဒီေန႔ ေန႔လည္ခင္းမွာေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္က လူနာဟာ ေခါင္းအံုးေလး ကိုေက်ာမွီရင္း သူျမင္သမွ်ေတြ ကိုေျပာရွာေနတယ္.. ဒါေပမဲ့ သူအသံဟာ အားနည္းလို႔ သိပ္မၾကားရဘူး .. သူေျပာေနတာေတြေတာ့ လိပ္ျပာေလးေတြ ဒီေန႔ မေတြ႕ရဘူး.. ရာသီဥတု ကသာယာလြန္းတယ္… ေကာင္းကင္မွာ စြန္ေလးေတြ ၀ဲပ်ဲေနတယ္.. သူအသံေတြတိုးလြန္းေနေတာ့ ပက္လက္လွန္လွဲ ေနရတဲ့ လူမမာလဲ သိပ္မၾကားရရွာဘူး….. သူအားေနတာ ျဖစ္မယ္.. ေသပေလ့ေစ.. သူေသမွ သူေျပာေနတာေတြ ငါၾကည့္ရမွာ ဆိုပီး ေတြးလိုက္မိတယ္….. ေနာက္ေတာ့ ဟိုလူနာ သူ႔ဘက္ကိုလွည့္ပီးေျပာတယ္.. “သူငယ္ခ်င္း ႀကိဳးစားၿပီး အားတင္းထားပါ .. ငါတို႔ ဒီေဆးရံုကေန အေကာင္းပတိ ျပန္ဆင္းသြားႏိုင္မွာပါ”တဲ့… ႏူးညံတဲ့ အားေပးစကားပါပဲ..
အဲဒီေန႔ည ပက္လက္လွန္လွဲေနတဲ့ လူနာ ဟာ မ်က္ႏွာက်က္ကို ေမာ့ၾကည့္ ပီး သူ႔ရဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညကို ျဖတ္သန္းေနခ်ိန္မွာပဲ… တစ္ဖက္ကုတင္ကလူဟာ ေခ်ာင္းေတြတအားဆိုးလားေတာ့တယ္… သူ႔အဆုတ္ကအေတာ္ ဒုကၡေပးေနတာမို႔ ေခ်ာင္းဆိုးခ်ိန္မွာ အဆုတ္ထဲကအရည္ေတြဟာ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ေနတယ္….တစ္ဖက္ကုတင္က ပက္လက္လွဲေနတဲ့သူဟာ အခန္းေဖာ္ကို အသာေလးၾကည္႔လိုက္တယ္…..ေခ်ာင္းဆိုးရင္း ျပတင္းေဘးက လူမမာဟာ အေရးေပၚေခါင္းေလာင္းဆီကို လက္လွမ္းေနတာလည္းေတြ႔ရတယ္…. ပက္လက္လွဲေနတဲ့သူဟာ မလွဳပ္မယွက္ျငိမ္ေနတယ္…. အမွန္ဆို သူ႔ကုတင္ေဘးက အေရးေပၚေခါင္းေလာင္း ခလုတ္ေလးကို လွမ္းႏွိပ္ေပးလို႔ ရတာကို သူမလုပ္ေပးခဲ့ဘူး….
ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး…. ျပတင္းနားကလူဆီက ဘာအသံမွမၾကားရေတာ့ဘူး… ေနာက္တစ္ရက္မိုးလင္းတဲ့အခါမွာ တာ၀န္က်သူနာျပဳဟာ အသက္ကင္းမဲ့သြားျပီ ျဖစ္တဲ့ အေလာင္းကို အခန္းထဲကေန ထုတ္ဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္…
ေနာက္ အားလံုးေနသားက်ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္တဲ့ လူမမာဟာ သူ႔ ကို ကုတင္ေျပာင္းေပးဖို႔ သူနာျပဳဆရာ မကို ေတာင္းပန္ေျပာဆိုတယ္.. ဆရာမကလဲ ေျပာင္းေပးလိုက္တာေပါ့…. သူဟာ ကုတင္ေပၚကို ေရာက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ သူမွာ ရွိတဲ့အားနဲ႔ ထဖို႔ႀကိဳးစားတယ္.. သူေတြ႕ခ်င္တဲ့ ေလာကႀကီး ကို သူေတြလိုလွၿပီေလ…သူတစ္ေျဖးေျဖး အားျပဳပီး ကိုယ္တစ္ပိုင္းၾကြလိုက္တယ္… ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဘက္ကို သူအားတက္သေရာ လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္…
“ဟာ”… သူႏႈတ္က ေရရြတ္သံ ထြက္လာတယ္… သူျမင္လိုက္ရတာက သူေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေရကန္ႀကီးရယ္ ၊ လွပတဲ့ပန္းခင္းေတြရယ္ မဟုတ္ဘူး… ဘာမွ အေရာင္အဆင္းမရွိေတာ့တဲ့ ေဆးရံုနံရံႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေနေလရဲ႕..့သူ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ကုတင္ေပၚျပန္လွဲရင္း ဟိုလူဘာေၾကာင့္ အဲ့လိုေတြေျပာသြားတာလဲ ဆိုတာကို တာေတြးေနမိတယ္…. သူစဥ္းစားလို႔မရတဲ့ အဆံုးမွာ သူနာျပဳဆရာမကို သူေမးၾကည့္တယ္ … ဟိုေသသြားတဲ့ သူ ဘာလို႔ သူ႔ကို အဲလို မဟုတ္တာေတြ ကိုေျပာဆိုသြားရတာလဲေပါ့… သူနာျပဳဆရာမလဲ အစ ကေတာ့ ေၾကာင္သြားတယ္…
ေနာက္သူနာျပဳဆရာမ က ေျဖးေျဖးခ်င္းေျပာတယ္… “ေသသြားတဲ့ လူနာက မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ပါ.. သူက ရွင့္ေ၀ဒနာ အတြက္ အားေပးခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔အဲလို ေျပာသြားတာ ေနမွာေပါ့..” တဲ့…
မွတ္ခ်က္။ ။ဒီအေၾကာင္းအရာေလး ကိုဖတ္ပီး ဘယ္လို နားလည္လဲ ..ဘယ္လို အက်ိဳးရွိသြားလဲ ဆိုတာ အႀကံျပဳသြားေစခ်င္တယ္…
Thursday, July 10, 2008
ေ၀းတစ္ေျမမွ သားငယ္သို႔…..
သားငယ္…
ဟိုႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ပ်မ္းမွ် (၃) ႏွစ္ဆိုေတာ့ For a long time …အဲဒီေတာ့ သား old age (death) က အေဖ့ကို ေစာင့္ေနၿပီကြ... သားျပန္လာရင္ အေဖ ရွိခ်င္မွ ရွိမယ္ .. မရွိရင္ မရွိဘူး.. why? …Eveything is changing and changable .. အရာရာ ဟာေျပာင္းလဲ ေနတယ္.... မတည္ၿမဲပါ.. ဒီစာဟာ အေဖ႔ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္…အခု ေျပာမဲ့ အေဖစကားက သားဘ၀ ရဲ႕လမ္းညြန္ပါပဲ….
၁) ေန႔တိုင္းႀကိဳးစားရမယ္..
၂) ေပါ့ေပါ့ေန၊ ေပါ့ေပါ့စား မေနပါနဲ႔…
၃) သီးခံျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္မႈပဲ…
၄) ရည္မွန္းခ်က္ကို ျမင့္ျမင့္ထား ..
၅) ေငြေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္က်ခံ ရင္ေတာင္ မေရာက္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံ ရပ္ျခားမွာ For future studies အတြက္ ထူးခၽြန္ပါေစ..
၆) သားနဲ႔ သားပတ္၀န္းက်င္မွာ သားဟာ outstanding ျဖစ္ေနရမယ္..
၇) စာမ်ားမ်ားဖတ္..
၈) Ranking Officer ျဖစ္ေတာ့ ေနထိုင္၊ ေျပာဆို ၊ ျပဳမႈျခင္းကို ဆင္ျခင္ပါ…
ကဲဒါက ပညာေရးပါ …
စီးပြားေရးအတြက္
ရာထူးႀကီးရင္ ေငြမ်ားမယ္..ေငြမမက္နဲ႔.. ၿပီးရင္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အတက္ပညာ တစ္ခု တက္ထားပါ.. ဒါဆိုရင္ သားဘ၀ အတြက္ ဖူလံုၿပီ…
ကဲ အိမ္ေထာင္ေရးသား … သားဘ၀ In your future မွာ အိမ္ေထာင္ဘက္ အေရြးမွားရင္ မင္းဘ၀ ပ်က္မယ္… ဒီစကား က ႀကိဳေျပာတာ.. ႀကိဳေဟာထားတာပါ .. စိတ္အလို ကို မလိုက္မိပါေစနဲ႔… ပညာစံုေနရင္ ၾကင္ယာ ပံုေနတက္ပါတယ္သား… လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ (ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဘ၀) ကို အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာ က အိမ္ေထာင္ေရး ပါ… Matrimonial Life ..
ကဲ ဒါပါပဲ…..
သားဘ၀ ေအာင္ျမင္ပါေစ…..
ကၽြန္ေတာ့္ အေဖနဲ႔ အေမ ကို ကန္ေတာ့ၿပီး အိမ္က အထြက္ မွာ “ငါ့ေမာင္.. နင့္အတြက္ အေဖစာေရးေပးလိုက္တယ္…. ေရာ့ .. ဟိုေရာက္ရင္ ဖတ္ၾကည့္ေပါ့..”တဲ့.. ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔အတူ ပညာသင္ေနတဲ့ ညီေနာင္ေတြ အားလံုးအတြက္(တစ္ျခားတစ္ျခား ႏိုင္ငံေတြမွာ ပညာသင္ေနတဲ့ သူေတြအတြြက္) အေဖ႔ ရဲ႕ဆံုးမ စကားကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္….
လမ္းျပၾကယ္
Tuesday, June 17, 2008
ဆႏၵ ႏွင့္ အေတြးအေခၚ
တစ္ခါက အရုပ္၀ယ္ေပးဖို႔ ပူဆာေနတဲ့ သားငယ္ကို သူ႔ အေမက အရုပ္၀ယ္ေပးဖို႔ ပြဲေစ်းတစ္ခု ကိုလာၾကတယ္… ေစ်းကလဲ အက်ယ္ႀကီးေပါ့… ကေလးေလးကလဲ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ေလးနဲ႔ လိုက္လာတာေပါ့.. ဒါေပမဲ့ သူေပ်ာ္ေနတာ.. ေပ်ာ္မွာေပါ့ .. သူလို ခ်င္တဲ့ အရုပ္ကို ၀ယ္ေပးမွာ ကိုး…. ပြဲေစ်းကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ … အရုပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္ေပါ့… အဲဒီ ဆိုင္ေလး ကိုလဲ ေတြ႕ေရာ ကေလးေလး ရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြ အေရာင္လက္သြားတယ္… သူလိုခ်င္တဲ့ အရုပ္ကို အသဲ အသန္လိုက္ရွာတယ္… အား ..ပါး ..ပါး.. ေတြ႕ပါပီ .. သူလို ခ်င္တဲ့ အရုပ္ေလး…. သူ႔အေမ ကိုေမာ့္ၾကည့္လိုက္တယ္.. သူလို ခ်င္တာေတြ႕ပီ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့…အေမ လုပ္တဲ့ သူကလဲ သူသားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္.. သား ဘာလို ခ်င္တယ္ဆိုတာ အေမ သိတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ့ေပါ့..
ဒါေပမဲ့ အေမလုပ္တဲ့ သူက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး ဆက္သြားဖို႔ ေျခလွမ္းေတြ ျပင္လိုက္တယ္…. ကေလး က မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့ အဆံုးမွာ သူ႔ အေမ ကိုေျပာတယ္.. “အေမ သားလိုခ်င္တဲ့ အရုပ္ ကေလး ဒီဆိုင္မွာ ရွိတယ္.. ၀ယ္ေပးေတာ့ေလ”.. တဲ့.. ကေလး အေမ က သူ႔သား ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ့ “ဒို႔ေရွ႕ ကိုဆက္သြားၾကရေအာင္..သား”..တဲ့ ….
ငိုမဲ့မဲ့ နဲ႔ကေလး သူ႔အေမေနာက္က လိုက္လာတယ္ … ေဟာ.. ေနာက္ဆိုင္ေရွ႕မွာ ရပ္ပါၿပီ.. ကေလး မ်က္လံုးေလးေတြ က စြန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္လံုးလို သူလို ခ်င္တဲ့ အရုပ္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး လို္က္ရွာတယ္… ေတြ႕ၿပီ… ဒီတစ္ခါေတာ့ အေမ ၀ယ္ေပးေတာ့ .. ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ သူ႔အေမ ကိုၾကည့္တယ္… အေမ ကၿပံဳးလိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ့ အရုပ္ ကို ကိုင္ၾကည့္တယ္… အျပစ္အနာ အဆာ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္တာေပါ့…ၿပီးေတာ့ အရုပ္ ေလး ကိုျပန္ခ်လိုက္တယ္.. ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ ေျခလွမ္းေတြ ျပင္တယ္… ကေလး ကေတာ့ ငိုခ်င္လာၿပီ.. သူဒီေန႔ အရုပ္ ရမွ ရပါ့မလား ေပါ့့… ဆက္လိုက္လာတယ္… သူအေမေနာက္ ကေန..
ေနာက္တစ္ဆိုင္ ၀င္တယ္.. ျပန္ထြက္သြားျပန္တယ္… မ၀ယ္ျပန္ဘူး…ေနာက္တစ္ဆိုင္.. ေနာက္တစ္ဆိုင္….. ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ေစ်ထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကေလး လက္ထဲမွာ ကေလးေလး ရဲ႕လက္ထဲမွာ ခ်စ္စရာ အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ကို ကိုင္လို႔.. အျပစ္အနာ အဆာကင္းၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ ေစ်းႏႈန္းထား နဲ႔ ခ်စ္စရာ အရုပ္ကေလးပါ… ကေလး ေလးလဲေပ်ာ္လို႔ … သူအေမ လက္ကေလး ကို ဆြဲလို႔ … သူအေမ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္း ကလဲ နားထဲမွာ စြဲေနတာပဲ ..
“ကေလး .. ေနာက္တစ္ခါ ဆိုရင္ သားဘ၀မွာ ဘာပဲ ေရြးခ်ယ္ ရပါေစ .. ဆႏၵေစာၿပီး ဘာမွ မေရြးခ်ယ္နဲ႔ .. တကယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္မိရင္ အေကာင္းထက္ အဆိုးေတြပဲ ရလိမ့္မယ္”… တဲ့
Sunday, June 1, 2008
အသိဉာဏ္ ႏွင့္ အေတြးအေခၚ
ရာသီဥတုက ေႏြေခါင္ေခါင္… ပူလိုက္တဲ့ေနကလည္း အသားေတြေတာင္ ကြဲအက္မတက္ပဲ.. ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာ ကႏၱာရ လြင္ျပင္က်ယ္ႀကီး… ေလကလည္းမတိုက္ဘူး… တစ္ခါတစ္ရံ တိုက္လိုက္ေတာ့ သဲအပူေတြ ကို သယ္လာတဲ့ ေလပူပူႀကီးေတြ.. ယိုင္နဲ႔ ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ နဲ႔ ေျဖးေျဖးခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္းလာ တဲ့ လူတစ္ေယာက္..
ေဟာ.. ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ အဲဒီလူ လဲက်သြားတယ္..ၿပီးေတာ့ ကုန္းပီးျပန္ထတယ္.. ဆက္ေလွ်ာက္တယ္.. သနားစရာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္ပဲ.. သူႏႈတ္ခမ္းေတြ ေျခာက္ေသြ႕ေနတာပဲ… သူ အေတာ္ေရဆာေနတဲ့ပံုပဲ.. ေရမေသာက္ရရင္ ေသခ်ာတယ္.. သူေသသြားႏိုင္တယ္.. သူဘာလို႔လမ္းေလွ်ာက္ေနတာလဲ.. ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ ပူေလာင္တဲ့ ေနရာမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာလဲ ..
သူေသာက္ဖို႔အတြက္ေရ ရွာေနတာ … ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ဟိုေဟာင္းၿပီး ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့ အမိုးမရွိေတာ့တဲ့ တဲတစ္လံုး ကိုေတြ႕သြားပီ.. သူအဲဒီ ကိုေရာက္ေအာင္သြားဖို႔ အင္အား ရွိပါ့မလား…သူေျခလွမ္းေတြ အဲဒီကို ဦးတည္ေနတယ္.. သူမ်က္လံုးေတြ ညိဳးငယ္ေနတယ္.. သူအတြက္ ေရဟာ အေရးႀကီးေနတယ္… ၾကည့္ပါဦး .. တဲ ေရွ႕ကိုေရာက္ခါနီးမွ သူလဲက်သြားပီ… သူတဲ ကိုၾကည့္တယ္.. ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနတယ္.. သူမ်က္လံုးေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေရာင္ေတာက္လာတယ္.. တဲေရွ႕မွာ ေရပံုး အေဟာင္းတစ္ခု ကို သူျမင္သြားတာ… သူရဲ႕ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ အင္အားေတြ နဲ႔ သူတဲ ေရွ႕ ကို ေရာက္ေအာင္သြားတယ္… သူေရာက္သြားပီ.. သူေရပံုး နားကို ေရာက္သြားပီ..
သူ႔မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ထားတယ္ .. သူဆုေတာင္းေနတယ္.. ေရပံုးထဲမွာ ေရရွိပါေစေပါ့… သူမ်က္လံုးေတြ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖြင့္လိုက္တယ္.. သူေတြ႕သြားပီ.. သူေတာင္းတ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ေရကို သူေတြ႕သြားပီ…သူတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္း ေသာက္လို႔ ၀တဲ့ အတိုင္းအတာ ေလာက္ ေရရွိတယ္ေလ...သူေရထဲ ကို လက္ႏိႈက္လိုက္တယ္.. သူလက္ကို ျပန္ထုတ္လိုက္ျပန္ပီ.. သူေရမေသာက္ေသးဘူး.. သူစဥ္းစားေနတယ္.. သူဘာကို စဥ္းစားေနတာလဲ..
ေအာ္… ေရပံုးမွာ ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင့္စဥ္းစားေနတာကိုး… ဘာေရးထားတာပါလိမ့္.. “မိတ္ေဆြ.. ဤေရကို မေသာက္ပါႏွင့္.. ဤေရျဖင့္ ေဘးမွာ ရွိေသာ ေရတိုင္ဂီ ထဲမွ ေရကို ခ်ဴယူပါ..”
သူေဘးမွာ ရွိတဲ့ ေရတိုင္ဂီ ကို ၾကည့္လိုက္တယ္.. ဟင္း...ၾကည့္ပါဦး .. ေျခာက္ေသြ႕ေနတာပဲ.. ဒီေလာက္ ေျခာက္သြ႕ေနတဲ့ ေရတိုင္ဂီ ကေရလာပါ့မလား… သူ႔အတြက္ ေရရေနပီပဲ…သူေကာင္းေကာင္းႀကီး ၀ေအာင္ေသာက္လို႔ရပီေလ.. သူ႕ကိုၾကည့္ပါဦး.. သူမ်က္လံုးေတြ စံုမွိတ္ထားတယ္..သူစြန္႔စားေတာ့မယ္ထင္တယ္… ဟုတ္တယ္ သူစြန္႔စားေနပီ.. သူေရတိုင္ဂီ ထဲကို ေရေတြ ေလာင္းထည့္ေနပီ.. ေရေတြ ၀င္သြားပီ.. သူအတြက္ ေရလံုး၀ မက်န္ေတာ့ဘူး.. သူႏွဖူးေပၚက ေခၽြးေတြ သုတ္လိုက္တယ္.. သူ ေရစၿပီး ခ်ဴေနပီ.. တက္လာတဲ့ေရသံကို သူမၾကားရေသးဘူး.. ဂေလာက္ .. ဂေလာက္နဲ႔ သူဆက္ပီး ေရခ်ဴေနတယ္… သနားစရာပဲ … ခ်ဴမဲ့ ေရကို သူေသာက္လိုက္ရင္ ဘာမွ စြန္႔စားေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး.. ေဟာ. သူၿပံဳးသြားညၿပီ.. သူေရသံၾကားေနရပီ.. သူလက္ေတြ ပိုသြက္လာတယ္.. ေရပိုက္ကေန ေရေတြ က်လာမွာ ကို သူေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္ေနတယ္..
ေဟာ.. က်လာပါၿပီဗ်ာ.. သူေတာင္းတ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေရေတြ သူေရွ႕ ကို ေရာက္ေနပါပီ.. သူအရမ္းေပ်ာ္ေနတယ္… မေပ်ာ္ပဲေနမလားဗ်ာ.. သူအသက္ဆက္ရွင္သြားၿပီေလ.. သူေရေသာက္ေနတယ္ .. ၿပီးေတာ့ သူေရပံုး ကို ၾကည့္ေနတယ္.. သူေရပံုးထဲ ကိုေရျပန္ထည့္တယ္.. ၿပီးေတာ့ ေရပံုးမွာ စာထပ္ေရးေနတယ္…. ၿပီးသြားၿပီး .. သူေျခလွမ္းေတြ တဲနဲ႔ ေ၀းတဲ့ ဆီကို ဦးတည္ေနတယ္.. သူထြက္သြားပီ.. အားအင္အျပည့္ရွိတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ေပါ့… သူထပ္ေရးသြားတဲ့ စာကို ၾကည့္လိုက္ပါဦး .. ဘာထပ္ေရးသြားလဲ ဆိုတာ.. “တကယ္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္ လက္ေတြ႕ပါပဲ..” …တဲ့။ …။
စကားခ်ပ္။ ။ ကဲ….မိတ္ေဆြ.. အသင္ဆိုရင္ေရာ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးႀကံဳတဲ့ အခါ ေရခ်ဴရဲတဲ့ သတၱိရွိပါ့မလား…။
Wednesday, May 28, 2008
မ်က္ရည္ေတာင္ လည္ခဲ့မိပါသည္..
ကၽြန္ေတာ္ ရွာရွားေရာက္ အရာရွိငယ္တစ္ဦးပါ.. ေမာ္စကိုနဲ႔ ၈၀၀ ကီလိုမီတာ ေ၀းတဲ့ ကာစ့္ (Kursk) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ငယ္ေလး တစ္ၿမိဳ႕မွာပါ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ တက္ရတဲ့ ေက်ာင္း KSTU (Kursk State Technological University) မွာ ျမန္မာ ေက်ာင္းသား အသင့္အတင့္ သာရွိပါတယ္..
“ငါတို႔ အိမ္ပါသြားတယ္ကြာ.. ငါကြန္ပ်ဴတာ မ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး.. အိမ္ ကို ပိုက္ဆံ ျပန္ပို႔ေပးရမယ္”
“အကိုတို႔ အိမ္ကေတာ့ လူေတြ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး .. ဒါေပမဲ့ ကို႔ အန္တီ နဲ႔ ကို႔ညီမေလး ေတြ ေသသြားတယ္.. ညီမေလး အေလာင္း ကို အခုထိမေတြ႕ေသးဘူး ” ………
စတဲ့ အဲလို ေၾကကြဲဖြယ္ စကားလံုးေတြ ကို ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားေနလိုက္ရတယ္… ေက်ာင္းက စာသင္ေပးတဲ့ ဆရာမ ေတြက စလို႔ “ ဘယ္သူအိမ္ပါသြားလဲ.. အိမ္ကို အဆက္အသြယ္ရလား ” ဆိုတဲ့ စကားေတြ ဟာ မိဘနဲ႔ ကင္းေ၀းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ…
ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔ ရုရွားစံေတာ္ခ်ိန္ ညေန ၅:၀၀ မွာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ ရဲ႕နာဂစ္ေၾကာင့္ ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ ကို ကူညီဖို႔ ရန္ပံုေငြ (အလွဴေငြ) ေကာက္ခံဖို႔ ျပပြဲေလး တစ္ခု ရုရွားျမန္မာ ပူးေပါင္းၿပီး တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္… ကြန္ေတာ္တို႔့ ျမန္မာေတြနဲ႔ အတူ ရုရွားအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံျခား ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား က လာေရာက္ အားေပး ကူညီသြားပါတယ္.. ရရွိတဲ့ ေငြေၾကးကို ျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြက္ ေဆး၀ါးေတြ ၊ အ၀တ္အထည္ေတြ ၊ ၿခံဳေစာင္ေတြ လွဴဒါန္းပါ့မယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ေကာက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြကို ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြ မကိုင္ေဆာင္ပါဘူး.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ IR ႒ာနမွ တစ္ဆင့္ သံရံုးသို႔ တိုက္ရိုက္ ပို႔ေပးမွာပါ… (အားလံုးျမင္ေအာင္ရွင္းေအာင္ပါ)
ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲမႈေတြ အတြက္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ က ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ အတြက္ တက္အားသေလာက္ ကူညီပါ၀င္ေပးၾကတာက ေတာ့ ပံုေတြမွာျပထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲဗ်ာ… ျပပြဲေလး ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ ဦးေဆာင္ၿပီး ရုရွားေက်ာင္းသား ၊ေက်ာင္းသူ အမ်ားစု ပါ၀င္ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖ ကူညီသြားတာပါ..အာလံုးက တက္တက္ၾကြၾကြ နဲ႔ ကူညီလုပ္ေဆာင္သြားတာ ျမင္ရမွာပါ.. ျမန္မာ နာဂစ္ျမင္ကြင္းကို ေဘးက (Slideshow) နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တင္ဆက္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္…
ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀မွာ အဲလုိ ျပပြဲမ်ိဳး မႀကံဳဖူးပါဘူး.. တကယ္ပါ.. ရုရွားဆရာေတြ ေက်ာင္းသားေတြ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတာ ျမင္ေနရတယ္ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕ အျဖစ္ဆိုးႀကီး ကို လည္း ရင္နင့္ မဆန္႔ေအာင္ ခံစားလိုက္ရတဲ့ အတြက္ ကြန္ေတာ္ တကယ္ပါ.. မ်က္ရည္လည္ ခဲ့ရတယ္… သူတို႔ေတြ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလး ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီးက်ဴးလို႔ မဆံုး ႏိုင္ပါဘူး … သူတို႔ ရဲ႕ ကူညီမႈ အတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းသာတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘက္ကလည္း တက္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးလိုက္ရေတာ့ ေက်နပ္တယ္ .. ဂုဏ္ယူတယ္ ဗ်ာ…
ျပပြဲေလး ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးသည့္ KSTU မွ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၊ အဓိကဦးေဆာင္သည့္ IR ႒ာနမႈး ၊ (language)သင္ေပးေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ၊(Music)သင္ေပးေသာ ဆရာမ မ်ား၊ ပါ၀င္ကျပသည့္ ရုရွားမွ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အဖက္ဖက္မွ အားေပးကူညီ သူမ်ား အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရုရွားမွာ ပညာသင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြ အရာရွိညီအကိုေတြ အားလံုးမွ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း…
ျပပြဲမွ ေကာက္ခံရရွိသည့္ အလွဴေငြ ပမာဏ အားေျပာမျပႏိုင္ပါ.. ကၽြန္ေတာ္ အဆင့္နဲ႔ ေျပာျပခြင့္လည္းမရွိပါ.. ကြန္ေတာ္ သိလည္း မသိလိုပါ.. အားလံုးကလွဴတာ ျဖစ္သည့္အတြက္ တိုက္ခိုက္ေျပာဆို ျခင္းရွိ ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွ ထပ္မံ ရွင္းျပလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ… အလွဴအတြက္ အတိုက္အခံ လုပ္ခ်င္သပ ဆိုရင္ ကိုယ့္ငရဲ ကိုယ္သြားမဲ့သူ လို႔ သေဘာထားလိုက္ပါ့မယ္.. ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ သူမ်ား၊ ေမးျမန္ခ်င္တဲ့သူမ်ား ရွိပါက စီေဘာက္ မွာ ေဆြးေႏြးေမျမန္းေစ လိုပါတယ္.. အားလံုး ကို ေလးစားပါတယ္.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..
မွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုမ်ား
Saturday, May 17, 2008
ဒသနစာစု (၅)
၁) လူတစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူဘာလုပ္ေနလဲ ဂရုစိုက္ေနလိုက္ပါ.. သူစိတ္ထား ဘယ္လိုပံုစံ ရွိတယ္ဆိုတာ သိရလိမ့္မယ္…
၂) အားလံုးအေပၚေကာင္းေအာင္လုပ္ေနေပမဲ့ အားလံုးက ကိုယ့္အေပၚမေကာင္းရင္လည္း ကိုယ္ကေကာင္းေအာင္ပဲ ဆက္ေနလိုက္ပါ…
၃) ဆိုးတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ အက်င့္ နဲ႔ စာရိတၱ ဆိုးတာ မေကာင္းဆံုးပဲ.. ဒါေပမဲ့ အားလံုးက ျပင္လို႔ ရတယ္..
၄) ၿပံဳးရႊင္ေနလိုက္ပါ.. အၿပံဳးေလးေတြ နဲ႔ ကမၻာေလာကႀကီး လွေနပါေစ…
၅) ကံနိမ့္ျခင္း သံုးမ်ိဳး - က)ေခြးကိုက္ ခ)လူရိုက္ ဂ) မိန္းမႀကိဳက္
၆) လြယ္တဲ့ ဆိုတဲ့အရာ ေလာကမွာ ဘာမွ မရွိပါဘူး.. ကၽြမ္းက်င္တယ္ ဆိုတာပဲ ရွိတာပါ…
၇) အခ်စ္ဆိုတာကို အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၆၀ ရွိတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံ ကို သြားေမးၾကည့္လိုက္ပါ.. သူတို႔ လည္းတိတိက်က် ေျပာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး…
၈) လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သီးခံႏိုင္မႈအတိုင္းအတာကို အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ နဲ႔ စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေႏွာက္အယွက္ ေပးရင္ သိႏိုင္တယ္…
၉) ကူညီခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ကူညီဖို႔ အခြင့္အေရး ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေလ့ မရွိပါဘူး…
၁၀) သံေယာဇဥ္ တရားထက္ေလးနက္ ခိုင္မာ တဲ့ အရာ ေလာက၌ မရွိ…
Friday, May 2, 2008
ဒသနစာစု (၄)
၁) အခြင့္အေရးဆိုတာ ႏွစ္ခါမရႏိုင္ဘူး.. တကယ္လို႔ ရခဲ့ရင္ေတာင္ ပထမအႀကိမ္ေလာက္ ေကာင္းတဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး…
၂) အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ ဘ၀တိုးတက္ခဲ့ရတဲ့သူေတြ ရွိခဲ့တယ္.. ဘ၀ဆံုးသြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္…
၃) ဟစ္တလာမွာ မေကာင္းတဲ့ အခ်က္က မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ စစ္ပြဲေတြ ဖန္တီးတာ .. အဲဒီမခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ကမၻာတစ္ခုလံုးက ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့သူ ျဖစ္လာတာပဲ …
၄) စစ္ပြဲေၾကာင့္ လူေတြ စိတ္ဆင္းရဲ ၾကတယ္ … ျငိမ္းခ်မ္းေရးေၾကာင့္ လူေတြ ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ရတယ္.. ဘာေၾကာင့္ စစ္ပြဲကို ဖန္တီးေနၾကတာလဲ.. ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုသာ ဖန္တီးၾကပါေတာ့လား…
၅) ေနာင္တ ရတာမေကာင္းဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ .. ေနာက္ဆက္လွမ္းမဲ့ ေျခလွမ္းေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး ပံ့ပိုးမႈ ဟာ ေနာင္တပဲ…
၆) စိတ္ညစ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို သူေပ်ာ္ေစမဲ့ အေၾကာင္းအရာေျပာျပလိုက္.. သူတကယ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဆိုရင္ မင္းဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တမန္ေတာ္ ပဲ…
၇) ဘ၀ မွာ သိတက္မႈ ၊ နားလည္မႈ၊ သူေနရာနဲ႔သူ အံ၀င္ခြင္က်ေအာင္ ျပင္ဆင္တက္တဲ့သူ၊ေနတက္သူ တစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆင္းရဲဘူး…
၈) သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ၊ ဆရာေကာင္းရွိတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ မိေစနဲ႔ .. ဘ၀ ပ်က္သြားႏိုင္တယ္ ….
၉) ရင္ခုန္သံကို ဖန္တီးတာ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပါ.. ရင္ခုန္သံေတြ ရပ္တန္႔ေအာင္ လုပ္ရင္ေတာ့ ဘုရားသခင္က ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး ….
၁၀) စာတစ္ပုဒ္ကို က်က္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ စိတ္ေအးေအးထား၊ ဆရာေတြ ရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို စိတ္ထဲမွာ ေအာက္ေမ့လိုက္ .. ၿပီး ရင္ အဲဒီစာ ျပန္က်က္.. မင္း အဲဒီစာ ကို ေအာင္ျမင္စြာ ရသြားလိမ့္မယ္…
Sunday, April 27, 2008
ဒႆန စာစု(၃)
၁) ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကား ကို လြယ္လြယ္ နဲ႔ ေျပာတဲ့ သူဟာ ဂုဏ္သိကၡာ နဲ႔ ကိုတကယ္ခ်စ္တဲ့ သူကို ရင္နာနာ နဲ႔ လမ္းခြဲရလိမ့္မယ္..
၂) ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စြန္႔ပစ္ျခင္း ခံရတာေလာက္ အသက္ရႈၾကပ္တာ မရွိဘူး…
၃) အခ်စ္နဲ႔ မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ ေကာင္ေလးေတြဟာ အခ်စ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႕လာရင္ ေၾကာက္ရြံတုန္လႈပ္တက္ၾကတယ္ .. ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ရဲ၀င့္စြန္႔စား တက္လာတယ္..
၄) အခ်စ္ဆိုတာ ရယူခ်င္းလည္း မဟုတ္ဘူး ..စြန္႔လြတ္ျခင္းလည္း မဟုတ္ဘူး.. တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ခံစားသိျမင္တဲ့ နားလည္းမႈ…
၅) နားလည္မႈ မရွိတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ ဦးဟာေနာက္ဆံုးေတာ့ ခြဲခြာျခင္း လမ္းဆံုးကို ေရာက္လာမွာပဲ …..
၆) ကိုခ်စ္သူကို ခ်စ္လွ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ မီးေတာက္ထက္ျပင္းတဲ့ ပူေလာင္မႈေတြ ရွိေနတက္တယ္…
၇) “တကယ္ခ်စ္လား အလိုလိုက္ရမယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳးက ခ်စ္ေနသူႏွစ္ဦး ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့… တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရတဲ့ လူတစ္ေယက္ကို ဆိုရင္ေတာ့ အတၱဆန္သြားၿပီ….
၈) အထင္လြဲၿပီး စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ကို ရွင္းျပလို႔ မရရင္ အေကာင္းဆံုးက သူေရွ႕ကထြက္သြားလိုက္ .. သူ႔ရင္ထဲမွာ အခ်စ္ေတြ ရွိေသးရင္ အေရာက္လာေခၚလိမ့္မယ္…
၉) အခ်စ္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖေဆးက အိပ္ေရး၀ေအာင္အိပ္… စာဖတ္….
၁၀) အခ်စ္စစ္ရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး စမ္းသတ္မႈက တစ္ဦးကို တစ္ဦး မေတြ႕ရပဲ အေနေ၀းကြာျခင္း….
၁၁) အခ်စ္ ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခု… (တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့ သူတို္င္း တစ္ကယ္ ျပင္းထန္စြာခံစားရမွာပါ)…
Saturday, April 26, 2008
မမေရ…
“ သမီးေလးက ေတာ္ေတာ့ေလ.. ေမာင္ေလး ကိုလည္း ေပးစို႔လိုက္ေတာ့” တဲ့…..
ႏို႔ညွာအမတစ္ေယာက္ ရွိပါ့လားဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ တဲ့ ကြန္ေတာ့ရဲ႕ ဘ၀ ေလးတစ္ခု…အေျခခံပညာမူလတန္းႀကိဳေက်ာင္း ရဲ႕ ေရွ႕လမ္းက်ဥ္းေလးတစ္ခုမွာ ေမာင္ေလး ကိုလက္စြဲၿပီး ဘ၀ရဲ႕အစ အႀကိဳလမ္းခရီး ကို ရဲရဲႀကီးေလွ်ာက္လမ္း လာခဲ့တဲ့ မမ ရယ္..
“ အေမေရ.. အေမ့တားက တမီး ခ်ိဳခ်ဥ္ကို လုစားတယ္”… အမ ရဲ႕ေအာ္သံနဲ႔ အေမရဲ႕ ေျခသံ ကိုတၿပိဳင္နက္ထဲ အူ၀ဲလို႔ အသံေလး ေအာ္ၿပီး လူေလာကႀကီး ထဲကို ကၽြန္ေတာ္စေရာက္လာတယ္… အေမ့ရဲ႕ သားေခ်ာ့ေတးသံနဲ႔ အတူ အသံေလး ၾကားလိုက္ရတဲ႔ အသံေလးက
ကားလိုက္ရေတာ့ ဘာမွမသိတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ (ကၽြန္ေတာ္) အရမ္းထိပ္လန္႔ၿပီး မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ လုပ္ေနတာေပါ့…
“ေအာ္..သမီးကလည္း ေပးစားလိုက္ပါ.. ကို႔ေမာင္ေလးပဲ. အေမေနာက္တစ္ခုေပးမယ္ေနာ္” လို္႔ အေမကေျပာလိုက္ေတာ့ ဆူပုတ္ေနတဲ့ မမ ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း အစံု..ငိုမဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာ နဲ႔ လိုအင္ဆႏၵေတြ ခဏတာထိန္းခ်ဳပ္ထားရတဲ့ မမ ရဲ႕ ေၾကာင္ေခ်းတက္ေနတဲ့ အျပစ္မဲ့ မ်က္ႏွာေလး ကို အခုထိ ေမာင္ေလး ရင္ထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ မမရယ္..
“သားငယ္ .. မမ လိမ္းေပးတဲ့ သနပ္ခါး မျပတ္ေစနဲ႔ ေနာ္.” ဆိုတဲ့ သူငယ္တန္းစတက္ေတာ့ ေမေမ ရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ သတိေပးသံ နဲ႔ အတူ “ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ ပါးကြက္ကြက္ေနတယ္ မလွပဲေနလိမ့္မယ္” ဆိုတဲ့ မမ ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္သနပ္ခါး လိမ္းေပးမႈေအာက္မွာ (ဘုတ္၊ ဘုတ္) သံေတြနဲ႔ မ်က္လံုးကို စံုမိွတ္ေပးလိုက္တယ္….
အေဖနဲ႔ အေမ ရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ စကားလံုးတိုက္ပြဲေတြ ၾကားမွာ ပါးျပင္ကမ်က္ရည္စေတြနဲ ဘာမွမသိတဲ့ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာက “ဘာမွျဖစ္ဘူးေနာ္ ေမာင္ေလး.. ခဏၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနာ္” တဲ့
နဲနဲေလး ႀကီးလာေတာ့ “ေယာကၹ၊ မင္း အမ မပါဘူးလားကြ” ဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့ အသားေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေအာင္ ထြက္လာတဲ့ ေဒါသေတြ ကို ထိန္းမရ လိုက္ထိုး၊ ေအာ္ဆဲတဲ့ ေမာင္ေလးေရာ ကို မမ သတိရေနလား…
စာက်က္ေနရင္ ကၾကားလိုက္တဲ့ အသံက “အေဖ ..သမီးစာအုပ္ဖိုးမေပးႏိုင္ေသးရင္လည္း သမီးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး .. ေမာင္ေလး က ဆယ္တန္းဆိုေတာ့ သူက်ဴရွင္ဖိုးေပးလိုက္ပါ့လား” တဲ့ အေ၀းသင္ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ မမ ရဲ႕ စကားသံကို စာက်က္ေနရင္ ဆို႔နင့္စြာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေမာင္ေလး ရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပါ…မမ ရယ္ …
စစ္တကၠသိုလ္တက္ေနေတာ့ မမ ဆီက အေၾကာ္ပါဆယ္ မပါေတာ့ ဖုန္းဆက္ၿပီးမွာေတာ့ “ေအးပါ ေမာင္ေလးရယ္ ပို႔ေပးပါမယ္ ..မပူနဲ႔ ေနာ္ .. ေနာ္ စာသာႀကိဳးစား”ဆိုတဲ့ မမ ရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္သံ၊ ဆံုးမသံေတြ
“သမီး အေ၀းေရာက္နဲ႔ ယူလိုက္ေတာ့မယ္.. အေမတို႔ ေမာင္ေလး ဆီကို သြား.. ေမာင္ေလး မ်က္ႏွာ ငယ္ေနလိမ့္မယ္”တဲ့
“အေမတို႔ ပိုက္ဆံမေလာက္ဘူးမလား .. သမီး စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလး ယူသြားေလ.. သမီးေမာင္ေလး ေက်ာင္းဆင္းပြဲ ကို တီဗြီကေန ၾကည့္ၿပီး အားေပးေနမယ္လို႔ ေျပာေပးေနာ္ ” .. တဲ့
ေၾသာ္.. မမ ရယ္ .. ရုန္ကန္မႈေတြ ၾကားထဲက က်ဴတာေပါက္စ ျဖစ္သြားေတာ့ “ဗိုလ္ႀကီး ဘာစားမလဲ မမ လခရၿပီ” ဆိုတဲ့ မမ ရဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္ေနတဲ့ ဖုန္းသံေလး ကို သင္တန္း(တပ္စုမႈး) တက္ရင္း ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေမာင္ေလး ရင္ထဲမွာ မမ နဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ ရတယ္….
“ငါတို႔လို အေျခခံ လူတန္းစားေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ပညာသြားသင္ဖို႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဆံုး အရာေလ .. ေမာင္ေလး ႀကိဳးစားေနာ္.. အခုသင္တဲ့ ဘာသာစကား ကို တက္ေအာင္လုပ္ေနာ္”……. လူကိုယ္တိုင္ အေရာက္လာၿပီး ေျပာသြားတဲ့ မမ ရဲ႕ စကားသံေတြကို အခုထိ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္ေနတယ္ မမ ရယ္ …
ျပင္ဦးလြင္ကို တက္လာၿပီး ေျပာသြားတဲ့ မမ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စကားက “ေမာင္ေလး ႀကိဳးစားေနာ္ ၊ သံုးႏွစ္ဆိုတာ ခဏေလးပါကြာ၊ေမာင္ေလး ေဘးမွာ မမ ရွိမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ေမာင္ေလး ဘ၀ကို ေမာင္ေလး ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္ေလ၊ မငိုရဘူးေနာ္၊ မမ ေလယဥ္ကြင္းထိလိုက္ မပို႔ေတာ့ဘူးေနာ္၊ မမ လည္းမ်က္ရည္မက်ဘူးေနာ္ ၊ဒီမွာၾကည့္……….” တဲ့
ေမာင္ေလးရဲ႕ ႏွဖူးေလး ကို ငံုနမ္းလိုက္ေတာ့ ….. ၾကည့္စမ္း မမရဲ႕ မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြ တြဲခိုေနေလရဲ႕…
မမ ရဲ႕ေရွ႕က ထြက္ခြာသြားေတာ့ မမ ရဲ႕ အင့္ခနဲ႔ ရႈိက္ငိုသံ သဲသဲကို ၾကားလုိက္ရေပမဲ့ မမ ရွိရာ ကို ျပန္ၿပီး ေျခဦးလွည့္လို႔ မရခဲ့ေတာ့ပါဘူး… မမ ရဲ႕ ငိုရႈိက္သံ တေျဖးေျဖးနဲ႔ တိုးတိုးသြားခဲ့ေပမဲ့ ေမာင္ေလး ရင္ထဲမွာ ပဲ့တင္ေနဆဲပါ မမ ရယ္..
(ေ၀းတစ္ေျမမွ မမသို႔)
Thursday, April 24, 2008
ဒႆန စာစု(၂)
၁) ေက်ာခိုင္းကို ထြက္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ကို လိုက္မေခၚနဲ႔… ရပ္ေနလိုက္.. ကမၻာႀကီးက လံုးေနတာ.. ကို႔ဆီျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္…
၂) ငိုေနတဲ့ ကေလးကို မုန္ေကၽြးလိုက္ .. ကေလးသာမွန္ရင္ တိတ္သြားလိမ့္မယ္..
၃) ရန္သူတစ္ေထာင္ မသိေစခ်င္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို မိတ္ေတြတစ္ေယာက္ဆီကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာနဲ႔…..
၄) အမွန္ေတြေျပာေတာ့ ႏွစ္သက္တဲ့ အခါ စကားေျပာေကာင္းတယ္တဲ့.. မႏွစ္သက္ျပန္ေတာ့ ရိုင္းတယ္ တဲ့…
၅) အေျဖက သံုည ရမယ္သိသိႀကီးနဲ႔ တြက္ေနရတဲ့သခ်ၤာ ပုစၧာေတြ ေတာ့ရွိတယ္.. လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သြားမတြက္မိေစနဲ႕..သခ်ာၤမဟုတ္ဘူး…ဒါ ဘ၀…
၆) လူတစ္ေယာက္ကို ဥေပကၡာျပဳျခင္းဆိုတာ အေကာင္းဆံုး အျပစ္ေပးျခင္းပဲ….
၇) မင္းမသိတဲ့ အက်ိဳးရွိမဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာျပလိုက္ရင္ အာစရိယဂိုဏ္း ၀င္သြားၿပီ.. သူက မင္းရဲ႕ ဆရာပဲ…
၈) ငါ့ကို ခ်စ္တဲ့သူဆိုလို႔ ဒီကမၻာမွာ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္ … ငါကိုယ္တိုင္ပဲ..
၉) တစ္ေယာက္စိတ္ကို တစ္ယာက္ထြင္းေဖာက္သိျမင္ေနတာ.. အဲဒါနားလည္မႈ… တစ္ေယာက္အႀကိဳက္ကို တစ္ေယာက္လိုက္တာ.. အဲဒါ သိတက္မႈ… အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္ရင္ခုန္သံကို တစ္ေယာက္ၾကားေနတာ.. အဲဒါ ရူးသြပ္မႈ…
အသီးေလးေတြ စားရင္း ေတြးၾကေအာင္..
လူတစ္ေယာက္ ႏွစ္သက္တဲ့ သစ္သီးတစ္လံုးကလည္း လူတစ္ေယာက္စိတ္ကို ေဖာ္ျပေနတယ္ဆိုရင္ ယံုမွာလား.. မယံုမရွိနဲ႔ ဗ်ာ .. တကယ္ပါ… ေလာေလာဆယ္ အသီးစားေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆို ပိုေကာင္းတယ္.. သူစိတ္ဓါတ္ဘယ္လိုရွိလဲ ဆိုတာကိုပါ မွန္းဆလို႔ ရတာေပါ့… ဥပမာ- ပန္းသီးႀကိဳက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ ဆိုပါေတာ့.. သူစိတ္ထဲက ဘယ္လိုဆိုတာ ခန္႔မွန္းႀကည့္လို႔ သိႏိုင္တယ္…သူရဲ႕စိတ္က ေအးေဆးတယ္ .. တည္ျငိမ္မႈရွိတယ္… လက္ရွိပန္းသီးကို စားေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္မွာလည္း အဲလိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္…
၁) စပ်စ္သီးႀကိဳက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က သူမ်ားထက္ပိုၿပီး ေလာဘႀကီးတယ္… လိုခ်င္စိတ္ရွိတယ္.. လာဘ္ျမင္တယ္…
၂) ငွက္ေပ်ာသီးႀကိဳက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ရာဂ ရမၼက္ႀကီးတယ္ ၊တဏွာစိတ္ပ်င္းထန္တယ္…
၃) နာနတ္သီးႀကိဳက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ဆိုးစိတ္တို လြယ္တယ္..
၄) ဥသွ်စ္သီးႀကိဳက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္ဓါႀကံခိုင္တယ္.. ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ၊ ေလာကဓံေတြ ကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္တယ္..
ဧည့္ခံပြဲေတြမွာ စမ္းသတ္ႀကည့္ရင္ အဆင္ေျပႏိုင္တယ္…… ေနာက္ထပ္အသီးေတြ ကိုေတာ့ ေနာက္မွ ထပ္ေျပာမယ္ဗ်ာ… ေဗဒင္ဆရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္ ေဗဒင္မေဟာတက္ဘူး… (ယံုၾကည္လို႔ေမးရင္ေတာ့ ေမးလို႔ရတယ္၊ ဘ၀ပ်က္သြားရင္တာ၀န္မယူဘူး) ..
Thursday, April 17, 2008
ဟာသအေတြး..
တစ္ေန႔မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ လွဲ တိမ္ေတြ ကိုေမာ့ၾကည့္ ၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး အနားယူေနတယ္… ေရာက္တက္ရာရာ စဥ္းစားရင္းေပါ့ .. သူမွာ စကားေျပာမယ့္ အေဖာ္မရွိဘူး …အဲဒီမွာ ရုတ္တရတ္သူစဥ္းစားမိတယ္......
ဘုရားသခင္နဲ႔ စကားေျပာဖို႔ သူ စဥ္းစားလိုက္တယ္ … ၿပီးေတာ့ သူက ဘုရားသခင္ကို စၿပီး စကားေျပာလိုက္တယ္ ..
“ အို.. ဘုရားသခင္…. ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပါသလဲ” ဆိုၿပီးေတာ့..
အဲဒီမွာ ဘုရားသခင္က ျပန္ေျပာတယ္ ….
“ငါ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အယူမွာေတာ့ တစ္မိနစ္သာ ၾကာျမင့္တယ္.. သားငယ္.”….
အဲဒီမွာ လူငယ္ကစဥ္းစားတယ္… ၿပီးေတာ့ သူ ဘုရားသခင္ ကိုထပ္ၿပီး ေမးတယ္….
“ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ကေရာ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးရွိလဲ… ဘုရားသခင္”…ဆိုၿပီးေတာ့
အဲဒီမွာ ဘုရားသခင္ကလည္း မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္…
“ အို.. သားငယ္.. တစ္ ပဲနီ( penny) သာတန္ဖိုးရွိတယ္ကြဲ႕.”…. လို႕
အဲဒီမွာ လူငယ္က ဘုရားရွင္ကို ထပ္ေမးျပန္တယ္“ ဒါဆို ..လူသားေတြ အေပၚမွာေမတၱာ ဂရုဏာ ထားေတာ္မူတဲ့ ဘုရားသခင္…. သားေတာ္ ကို တစ္ပဲနီေလာက္ ေပးသနားေတာ္မူႏိုင္လား..”
ဘုရားသခင္က ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာလိုက္တယ္…
“တစ္မိနစ္အတြင္း ငါဘုရားသခင္ ေပးမယ္ ..” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္….
ဒႆန စာစု(၁)
- ကိုယ္တက္ထားတဲ့ ပညာကို တစ္ျခားသူကို သင္ၾကားေပးလိုက္ပါ… ဒီအတြက္ စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားေနလား…
- ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေမးလိုက္… ဘာေၾကာင့္ေသာက္ေနတယ္ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းေျဖႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး… ဒါေပမဲ့ အဲဒီ လူကို မီးတတို႔ ေလာက္လို႔ ေတာင္းလိုက္ ခ်က္ခ်င္းေပးလိမ့္မယ္…
- သာယာတဲ့ အိမ္ေတာင္ေရး ဆိုတာ နားလည္မႈေတြ အျပည့္ရွိတဲ့ လူသားႏွစ္ေယာက္ ကဖန္တီးထားတာ…
- အရုတ္ညံဆံုးအလုပ္က သူမ်ားပစၥည္း ခိုးတာ… အမြန္ျမတ္ဆံုး အလုပ္က သုဘရာဇာ….
- အလုပ္တစ္ ခုကို လုပ္လို႔ ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ လူမွာ ထူးျခားခ်က္ရွိတယ္.. စိတ္ပါ၀င္စားမႈ..
- မင္း မေသ ခင္ (၅) မိနစ္မွာ မင္း လုပ္ခ်င္တာ အကုန္ျဖစ္ရမယ္…ဘာလုပ္ခ်င္လဲ … လို႔ ေမးရင္ ဘာလုပ္မယ္လို႔ ေျဖမွာလဲ …
- ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားခ်မိလိုက္လို႔ လက္ေအာက္က အသက္အမ်ားႀကီး ဆံုးရႈံသြားတဲ့ စစ္သူႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျပင္းထန္မယ္ ထင္လဲ …
- ဘုရင္မျဖစ္ မွ အသံုးက်တာ မဟုတ္ပါဘူး… ပြန္း နဲ႔ လည္း ပြဲ ၿပီးလို႔ ရပါတယ္….
- နယူတန္က စဥ္းစားရင္း ကမာၻဆြဲအားကိုေတြ႕တာ တဲ့… စိတ္ညစ္ လို႔ ထိုင္ေနရင္း က ပန္းသီးျပဳတ္က်လို႔ သိသြားတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ… သူလို ေတြ႕ ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့…
- လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ ကြဲျပားတဲ့ မိသားစုႏွစ္ခုက လိင္မတူသူ လူသားႏွစ္ဦး ၾကည္ျဖဴစြာ လက္တြဲ၍ ဘ၀တစ္ခုအတြင္းသို႔ တိုး၀င္ျခင္းကို ေျပာတာ..
- အခ်စ္ = ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ခံ စားမႈတစ္ခု …. အြန္လိုင္းအခ်စ္= ျပင္းထန္တဲ့ ရူးသြပ္မႈ တစ္ခု…..
ထိမ္းျမား မဂၤလာ (၁၀) ပါး
ျမန္မာ့ ဓေလ့ ထံုးတမ္းအရ ထိမ္းျမား မဂၤလာ (၁၀)ပါး ရွိပါသည္။
၁။ သတိုးသား၊ သတိုးသမီးႏွစ္ဦးလံုးကို လူလည္ေခါင္တြင္ ကန္ေတာ့ခံမထြက္ပဲ မိမိအိမ္မွာပင္ လြတ္လပ္စြာေနလွ်င္ ဖိတ္ထားေသာပရိတ္သတ္မ်ား စားေသာက္ၿပီး ျပန္သြားၾကမွ သတိုးသမီး အိပ္ခန္းရွိ ႀကိမ္တန္း၊ ႀကိဳးတန္း၌ သတိုးသား ပုဆိုး၊ ပု၀ါ လွန္း၍ တင္ကာထိမ္းျမားျခင္းကို ပုဆိုးတန္းတင္ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၂။ ထမင္း သိုမဟုတ္ မုန္႔တစ္ခုခု ကို သတို႔သား၊ သတို႔သမီးတို႔က လက္စံုစားေစ ထိမ္းျမားျခင္းကို လက္စံုစား ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။( ယခု လင္မယားအရာ ေျမာက္ၿပီးမွသာ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိသည္။)
၃။ သတို႔သား ၀တ္ဆင္ေသာ လက္စြပ္ကို သတို႔သမီးအား ၀တ္ဆင္ေပးျခင္း၊ သတို႔သမီး ၀တ္ထားေသာ လက္စြပ္ကို သတို႔သားအား ၀တ္ဆင္ေပးျခင္း၊ အခ်င္းခ်င္းလဲလွယ္၍ ထိမ္းျမားျခင္းကို လက္စြပ္လဲ၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၄။ သတို႔သားက သတို႔သမီးအိမ္သို႔ လာသည့္အခါ သတို႔သမီး၏ မိဘမ်ားက အ၀တ္ပုဆိုးအသစ္ လဲလွယ္၀တ္ေပးျခင္းကို အ၀တ္ေပး၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၅။ သတို႔သမီးလက္ယာလက္ကို ျဖန္႔ထား၍ သတို႔သားလက္ယာဘက္ကို အေပၚတင္ေစကာ ဘိသိက္ဆရာကျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးတစ္ဦးဦးကျဖစ္ေစ ေရႊႏွင့္ေငြ ဂေဟ ဆက္ထားသကဲ့သို တူႏွစ္ကို တစ္စိတ္တစ္၀မ္းထည္းဟု ပရိသတ္အလယ္တြင္ ထိမ္းျမားျခင္းကို လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၆။ ျဖန္႔လွ်င္ႏွစ္ဦးစလံုး ဦးေခါင္းဆံ့ေလာက္ ေလးေတာင္ခန္႔ရွိေသာ ေရႊဆြဲႀကိဳး ပန္းကံုသဖြယ္ျပဳလုပ္၍ သတို႔သား၊ သတို႔သမီး ႏွစ္ဦးစလံုး တစ္ခါတည္း စြပ္၍ ထိမ္းျမားျခင္းကို ဒါလီဖြဲ႕၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၇။ အလွ်ား (၆) ေတာင္၊ အနံ (၂)ေတာင္ ရွိေသာ သတို႔သမီးၿခံဳေသာ စုလွ်ားတဘက္အား သတို႔သား၊ သတို႕သမီးႏွစ္ဦးအား ရစ္ပတ္ထိမ္းျမားျခင္းကို စုလွ်ားရစ္ပတ္ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၈။ သတို႔သားက သတို႔သမီးအား ပန္းကံုးစြပ္ေပးသျဖင့္၊ သတို႔သမီးက သတို႔သားအား ပန္းကံုးစြပ္ေပးသျဖင့္ ထိမ္းျမားျခင္းကို ပန္းကံုစြပ္၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၉။ ေရႊဖလား၊ ေငြဖလား၊ ဖန္ခြက္ စသည္တို႔ ေရတစ္၀က္ထည့္၍ သေျပပန္း၊ ေနဇာျမက္မ်ား ထည့္ၿပီး သတို႔သား၊ သတို႔သမီး တို႔၏ လက္ယာလက္မ်ားကို ခ်ထားေစ၍ ေရၾကည္လင္ေအးျမ၍ မကြဲတျပား တသားတည္းေန သတို႔သား၊ သတို႔သမီးတို႔ ရိုးေျမက် ရာသက္ပန္တည္ပါေစ ဟုဆို၍ လက္ခ်ထိမ္းျမား ျခင္းကို ေရခြက္၌ လက္ခ်၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
၁၀။ ေရႊခြက္၊ေငြခြက္၊ဖန္ခြက္ စသည့္ န၀ရတ္ ကိုးပါး၊ နံသာမ်ိဳး ငါး ပါေသြး၍ (သို႔မဟုတ္) ေရေမႊးမ်ားထည့္၍ သတို႔သား၊ သတို႔သမီးတို႔၏ ထိပ္၌ သေျပပန္းခက္ျဖင့္ ပက္ျဖန္း၍ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းကို ဦးထိပ္၌ ေရစင္သြန္း၍ ထိမ္းျမားျခင္း ဟုေခၚသည္။
Tuesday, April 15, 2008
မသိလို႔ မွားမိတာပါ....
တစ္ေန႔မွာ ကမၻာေက်ာ္ ပညာရွင္ အိုင္းစတုိင္း ဟာ ရထားဘူတာရံုကေန ထြက္လာတယ္.. အဲဒီမွာ သူဟာ ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ဘူတာ အနားမွာ ရွိတဲ့ ပီဇာ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ ကို သြားၿပီးေတာ့ ပီဇာ၀ယ္တာေပါ့… ပီဇာေရာင္းတဲ့ သူက စုတ္ျပတ္ႏံုခ်ာတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပါ…
အိုင္းစတိုင္းဟာ ပီဇာ၀ယ္ၿပီး ပိုက္ဆံကိုမွား ရွင္းမိတယ္..အိုင္းစတိုင္းကလည္း မသိလိုက္ဘူး… အဲဒီမွာ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ေကာင္းေလး က အိုင္းစတုိင္း ကို ဘာျပန္ေျပာတယ္ မွတ္လဲ
“ခင္ဗ်ား သခ်ၤာမသိဘူး လား ၊လိုတဲ့ ပိုက္ဆံထပ္ေပးပါ”…. လို႕ေျပာလိုက္တယ္…….. :P
ဒသနစာစု
- လူတစ္ေယာက္ ေျပးေနတာကို ၾကည့္ပါ… အဲဒီလူ ဘယ္ေလာာက္ေမာေနလဲ ဆိုတာ…. သူရဲ႕ ဇြဲ၊ လံုးလ ကို သိရလိမ့္မယ္….
- စစ္တုရင္ ၿပိဳင္ပြဲ က ၿပိဳင္ပြဲ မၿပီးေသးပဲ အရႈံး နဲ႔ ရင္ ဆိုင္ရေတာ့မယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သူ ေရႊ႕ေနတဲ့ ကစားကြက္ေတြ ကို အထင္သြား မေသးေလနဲ႔… သူ႕မွာ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ တည္ၿငိမ္မႈေတြ အျပည့္ ရွိေသးတယ္….
- အေလ့အက်င့္ ဆိုတာ သတိေပၚမွာ မူတည္တယ္…. Right Click ေထာက္ၿပီး Refresh ေပးတာကလည္း အေလ့အက်င့္ပဲ….
- ဒိန္ခဲ ကို ခဏခဏ နမ္းၾကည့္ပါ… အဲဒါမွ မႈိတက္၊ မတက္ သိရမွာ…
- လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုတစ္ပံု ကိုၾကည့္ၿပီး အဲ့ဒီလူရဲ႕ စိတ္ကို ၂၅% ပဲ သိရမယ္… သူရဲ႕ အသံကို ၾကားရရင္ ၃၅% သိရမယ္… သူရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ ကိုေတြ႕ေနရရင္ေတာင္ ၅၀% ပဲသိရမယ္… သူမိဘက ၉၀% သိမယ္… သူကိုယ္တိုင္ကပဲ ရာႏႈန္းျပည့္ သိလိမ့္မယ္….
- အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ ပိုင္ရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္ ကိုရီျပေနတဲ့ (၆) လသား ကေလးေလးပဲ…
Monday, April 14, 2008
အေမေပးတဲ့ ေမြးတစ္ေန႕....
လူတိုင္းက ေသတစ္ေန႕ ေမြးတစ္ေန႔ ပါ … ေျပာၾကတာပဲ ..ဟဲဟဲ… ထားပါ …. ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းကေတာ့ ေမြးလာတဲ့ေန႔ ကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ ထားၾကတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ေပါ့ဗ်ာ…. ကၽြန္ေတာ့ေမြးေန႕ ကေတာ့ ဘယ္ေန႔လဲ မေျပာျပေတာ့ဘူး…. အခုမွပဲ ေမြးေန႔ပြဲ ကိုက်င္းပလို႔ၿပီးသြားေတာ့တယ္ … (၇)နာရီေတာင္ ၾကာတယ္ဗ်ာ… ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားတယ္.. အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္တယ္ဗ်ာ… အရမ္းေပ်ာ္တယ္… သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းေပ်ာ္တယ္…ေမြးေန႔မွာ ကူလုပ္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. တကယ္အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္… ေမြးေန႔ ဆုေတာင္းေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို လည္း ေက်းဇူးတင္တယ္… ေမြးေန႔ ကိုမလာျဖစ္တဲ့ မလာႏို္င္တဲ့ အေ၀း ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုလည္း အမွတ္ရပါတယ္လို႔ ေျပခ်င္တယ္ဗ်ာ…. ေမလ္းပို႔ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္.. အမ်ားႀကီးမရွိပါဘူး… အားလံုးအားလံုး ကိုေက်းဇူးတင္တာမေျပာလိုက္ႏိုင္ဘူး ဗ်ာ… ဘာလို႔ လဲ ဆိုေတာ့ ဟဲဟဲ .. မေျပာေတာ့ဘူး… ဘေလာ့ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္တာၾကာၿပီဗ်ာ.. ေရးမွာပါ.. စိတ္ထဲမွာ ေရးမဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ရွိပါတယ္… ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ဒီေန႔ ဒီလို ေနႏိုင္တာေတြ ဟာ အေမေၾကာင့္ပဲ ဆိုတာ လူသားအားလံုး သိေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္း ရင္း ဒီပို႔စ္ေလး ကို တင္လိုက္ပါတယ္… ေမြးသမိခင္ ေက်းဇူးရွင္အား ဦးထိပ္ထားၿပီး အားလံုးအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း………………..
ျပည့္ၿဖိဳးလင္း (KSTU)
Saturday, April 12, 2008
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ….. သႀကၤန္ေရ
သႀကၤန္တဲ့ …. ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ သႀကၤန္… ႏွစ္သစ္ကူးသႀကၤန္… ျမန္မာတို႔႔ရဲ႕ သႀကၤန္… အားလံုးေသာ သူမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔သရင္း … ဒီသႀကၤန္ပို႔စ္ေလးကို တင္လိုက္ပါရေစ…….
သူမ်ားေတြေပ်ာ္ေတာ့ ကိုယ္လည္း ေပ်ာ္ခ်င္တာေပါ့ …. ကိုယ္လည္း လူငယ္ပဲေလ .. ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုေပ်ာ္ရမလဲ .. ဘယ္လိုေပ်ာ္ခ်င္လဲ လို႔ ေမးရင္ လက္ရွိ အေျခအေနနဲ႔ ကိုယ္ေပ်ာ္ခ်င္သလို ေပ်ာ္ႏိုင္မွာမွ မဟုတ္တာ … ဘာရယ္မွန္းမသိပဲ ၿပီးသြားတဲ့ သႀကၤန္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ဒီပို႔စ္ကို ဘယ္လိုေရးရမွန္းေတာင္ မသိခဲ့တာ အမွန္ပါ…. လူတိုင္းသႀကၤန္မွာ လည္ခ်င္မွာေပါ့… လူႀကီးသူမ ေတြရဲ႕ စိတ္ကိုေတာင္ ညိုငင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သႀကၤန္ပဲ မဟုတ္လား …. လူငယ္ေတြ မ႑ပ္တိုင္းကို ကားေတြနဲ႕ လည္ၾက၊ ေရေလာင္ခံၾက အားႀကီးေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုပဲ ….. ေပ်ာ္ဖူးၾကလား .. အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံတယ္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ္ မလည္ဖူးဘူး …ေကာင္မေလးကေတာင္ ဒီႏွစ္သူနဲ႔ အတူလည္ရမယ္လို႔ ေခၚေသးတယ္..ဟဲဟဲ…. ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္ သႀကၤန္ဆိုတာႀကီး ကို …. ယိမ္းေတြ ကေနတဲ့ မ႑ပ္ႀကီးေရွ႕မွာ ကျပေနတဲ့ ယိမ္းေတြကို ၾကည့္ ၊ လက္ခုပ္တီး အားေပး ေယာင္ယမ္းလို႔ ပန္းကုန္းေတာင္ တက္မစြပ္ဖူးခဲ့ဘူး … အကေကာင္းတဲ့ ယိမ္းေတြကိုေတာ့ ဆုခ်ဖူးတာေပါ့ ….ကားေပၚမွာ ခုန္လိုက္၊ကလိုက္ မ႑ပ္ေတြေရွ႕မွာ ရႈိတ္ခ်င္တာေပါ့… လူငယ္ေလဗ်ာ .. ဟုတ္ဘူးလား …အဲ ေရေလာင္းတာက်ေတာ့လည္း ဆရာေတြ လူႀကီးသူမေတြ ကို ေငြဖလားနဲ႔ ပိေတာက္ရနံ႔နဲ႔ တေျဖးေျဖးခ်င္းေလာင္း အဖိုးအဖြားေတြကို ေခါင္းေလွ်ာ္ေပး..လိုအပ္တာေတြ လုပ္ေပးကိုင္ေပးေပါ့.... အင္း…….ကိုယ္လည္း…ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလး ကို တစ္စိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ၿပီး တစ္စက္ခ်င္း ေလာင္းခ်င္တာေပါ့ ….သူမ်ားေတြလိုပဲေလ … လူငယ္ကိုး…. ေသာက္ၾကမူးၾကတာေတာ့ လူငယ္သဘာ၀ပဲေလ… မူးၿပီး ရမ္းကားစရာေတာ့ မလိုပါဘူး .. အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရက္ျမတ္သႀကၤဆိုတာ သိထားသင့္တယ္ေလ…. အဲ… ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ေရာက္သြားေတာ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ခ်စ္စဖြယ္ အေလ့အထေတြကို ေတြျမင္ၾကရမွာပဲ …. ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ မွာ ဥပုသ္သီလယူၾက .. ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ျမင္ကြင္းေတြေပါ့ … အရမ္းၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဘိုးဘြားရိပ္သာ မွာ အဖိုး၊အဖြားေတြအတြက္ ကုသိုလ္ဆြမ္း ေပးကမ္းတယ္.. ေခါင္းေလွ်ာ္ေပး ၊ အစစ အရာရာေပါ့ …သီလယူ ဥပုသ္ေစာင့္တာလည္း ေကာင္းတယ္ … ကုသိုလ္ရတာေပါ့ .. ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆိုတာႀကီး ၿပီးမွပဲ သက္ျပင္းခ်ရေတာ့တယ္ဗ်ာ .. ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ တာ၀န္ေတြအတြက္…. ကၽြန္ေတာ္ကို သႀကၤန္ အက်ေန႔မွာေမြးတာပါ… ကၽြန္ေတာ္ သႀကၤန္ကို စည္းမဲ့၊ ကမ္းမဲ့ မေပ်ာ္ဖူးပါဘူး … ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ညီအကို ေမာင္ႏွမ သူယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးလဲ သႀကၤန္ကို အိျႏၵ၊ သိကၡာရွိရွိ လည္ၾက ၊ ကဲၾက၊ ရွိတ္ၾကပါလို႔ သတိေပး ျပာဆိုလိုပါတယ္…. အားလံုးပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေမြးေန႔မွာေပ်ာ္သလို ျမန္မာတိုရဲ႕ မဟာရက္ျမတ္သႀကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရွင္ၾကည္ႏူး ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္……………..
Saturday, April 5, 2008
စိတ္ညစ္ရင္
- စိတ္ညစ္တာ၊ ထိပ္လန္႔တာ ၊ စိုးရိမ္ေၾကင့္ၾကတာ၊ အားငယ္တာ ေပၚလာခဲ့ရင္ ဆက္လက္မေတြးပဲ အေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္ ၊ အေတြး ကို အသိတရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္ …
- မငိုနဲ႔ ၊ သက္ပ်င္းမခ်နဲ႔၊ မမႈိင္နဲ႔ ။ ကေလးတစ္ေယာက္ငိုရင္ မုန္ရခ်င္ရမယ္ ၊ မုန္႔မရရင္ တုတ္ရမယ္ ၊ လူႀကီးငိုတာ ၊မႈိင္တာ ၊ငိုင္တာက်ေတာ့ က်က္သေရမရွိလို႔ ဘယ္သူမွ မၾကည့္ခ်င္လို႔ ဘယ္သူမွ ၾကည့္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ရွိၿပီးသား သူေတြေတာင္ အနားက ခြာမသြားရင္ ကံေကာင္း ……
- စိတ္ညစ္တာ ၊ စိတ္ညစ္ခံေနတာေတြဟာ ဘာထူးလာမွာလဲ။ စိတ္ညစ္ခံေနလို႔ ဘာအက်ိဳးမွ မျဖစ္လာဘူး။ ျဖစ္လာမွာေတာ့ ရွိတယ္။အခ်ိန္ကုန္မယ္ ၊က်န္းမာေရးပါ ထိခိုက္လာမယ္။တျခားမဟုတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ဘက္ စိတ္ေရာက္သြားရင္ ေငြပါကုန္မယ္…….
- မဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြေတြးၿပီး စိတ္ရႈပ္ေထြးေနရင္ အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အေကာင္းဆံုး အႀကံေတြ၊ စိတ္ကူးေတြ မထြက္ႏိုင္ေတာ့……
- စိတ္ဆင္ရဲတဲ့သူ၊ ပူေလာင္ေနတဲ့ သူဟာ ဘာကိုပဲ ၾကည္ၾကည့္ ပူေလာင္တဲ့ သေဘာကို ေဆာင္ေနတယ္။ ဘာလုပ္လုပ္ စိ္တ္ညစ္စရာေတြ ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတက္တယ္....
Monday, March 31, 2008
အေမ....
အေမေရ........
ဘ၀ေတြက အခ်ိဳး က်ေပမဲ့ ဆႏၵေတြက
ခ်ိဳ႕ တဲ့ေနဆဲပါေမေမ ။
ဒုကၡမိုင္တိုင္ေတြ တရိပ္ရိပ္၀ါးမ်ိဳခဲ့တာေတာင္မွ
သားဘ၀ လမ္းေတြက ရွည္လ်ားလြန္းတယ္ ။
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႕ သံေယာင္ျပံဳးသူေတြ ..
ဂရုဏာမ်က္လံုးနဲ႕ လက္သီးပံုးထိုးသူေတြ ၾကား
ေ၀ဒနာေတြကို ေဒသနာေတြနဲ႕ ေျဖေနပါတယ္ ။
ပကာသန မိုးေရေတြၾကား သားႏွလံုးသား
အဖ်ား၀င္ေနတယ္ အေမ....။
အေမခ်ေပးတဲ့ လမ္းမ ရည္မွန္းခ်က္လွေပမဲ့..
ေပးဆပ္ရမွဳေတြက မ်ားလွပါတယ္အေမ..။
အေမပို႕ေပးတဲ့ ေခ်ြးႏွဲစာ
သား "......."ျဖစ္ရင္ျပန္ဆပ္မွာပါ အေမ။
အေမ႕ အသိုက္ျမံဳ လံုျခံဳေပမဲ့...
ဆႏၵေတြအတြက္ မဖူလံုဘူး ။
သား ျမိဳ႕ေလးကို လြမ္းေနေပမဲ့လည္း
ေျခစံုကန္ျပီးမွ လြမ္းျပမေနခ်င္ေတာ့ဘူး ။
အပ်ံသင္စ ငွက္တစ္ေကာင္
ျမင့္မိုရ္ထိေအာင္ ပ်ံပါရေစ ။
ဘ၀ ကို စိန္ ေခၚ..........
သင္ခန္းစာေတြမွာ ေပ်ာ္ ပါ ရ ေစ ။
အိပ္မက္ေတြ ပြင့္ေ၀တဲ့ေန႕
အေမနဲ႕တစ္သက္လံုးေတြ႕မယ္ ။
ခုေတာ့............
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြအားလံုး အတြက္
သားကိုသား အေရာင္တင္ေနဆဲပါ အေမ.....။
အေမသို႔ …တမ္းခ်င္း
သို႔…
သားငယ္ခ်စ္တဲ့ အေမ…
သားငယ္ အေမကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ ေနတယ္…. ဒီအခ်ိန္ဆို သားငယ္ခ်စ္တဲ့ အေမ ဘာေတြလုပ္ေနမလဲလို႔ေပါ့…. သားငယ္က အေမသားေတြထဲမွာ အငယ္ဆံုးပါ.. အေမ သားငယ္ကို အခ်စ္ဆံုးဆိုတာလဲ သားငယ္သိပါတယ္…. သားငယ္အဆိုးဆံုးဆိုတာလဲ အေမသိပါတယ္….. သားငယ္အခုလို အေမနဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာ ေရာက္ေနမွ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ကို သိခဲ့ပါၿပီ .. အေမရယ္… သားငယ္သိခဲ့တဲ့ ခုခ်ိန္မွာ သားငယ္အတြက္ ေနာက္က်ေနၿပီလား… အေမ့ေက်းဇူးကို သားငယ္ျပန္မွ ဆပ္ႏိုင္ပါ့မလား အေမရယ္…. သားငယ္အေ၀းႀကီးကေန အေမ့ေက်းဇူးေတြ ကိုဆပ္လို႔မွ ရပါ့မလား အေမရယ္…. သားငယ္အခု အေမ့ေက်းဇူးကို အရမ္းဆပ္ခ်င္ေနတယ္ အေမ… သားငယ္ ဘယ္လိုဆပ္ရမလဲ…. အေမျဖစ္ခ်င္တာေတြ သားငယ္ကိ္ု ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ သားငယ္ကို ေျပာျပပါ့လား အေမရယ္… အေမ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္လဲ ..ဟင္ .. သားငယ္ကို ေျပာပါ .. သားငယ္အတြက္ အခ်ိန္မွ ရွိပါ့မလား အေမရယ္… အေမ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို သားငယ္ မေမးခဲ့ရဘူးအေမ … အေမ ျဖစ္ခ်င္တာ ေတြကို လုပ္ေပးဖို႔ သားငယ္အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ အေမရယ္… သားျပန္လာတဲ့ အထိ အေမအသက္ရွင္ေနရမယ္ေနာ္ …. ေနာင္တေတြ တပံုတပင္ ႀကီးနဲ႔ သားငယ္ကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ အေမရယ္ … သားငယ္ အေမ့ေက်းဇူးေတြကို သိေနပါၿပီ…. အေမ့ေက်းဇူးေတြကို ဆပ္ဖို႔သားငယ္ျပန္လာမယ္ေနာ္…. သားငယ္ကို ေစာင့္ေနပါေနာ္ အေမ….
ေ၀းတေျမမွ သားငယ္
Friday, March 28, 2008
ႀကိဳးစားၾကပါ့လား
အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ပါဘူး…. တိုက္တြန္းတာပါ…. ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္သိၿပီး ႀကိဳးစားေစခ်င္တယ္…. ကိုယ့္ႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႕ ကိုယ္ေတြမွ မႀကိဳးစားရင္ဘယ္သူေတြ ႀကိဳးစားမလဲ …. ကိုယ္တာ၀န္ေတာ့ ကိုယ္သိေစခ်င္တယ္ဗ်ာ … အၾကမ္းဖ်င္အားျဖင့္ေတာ့ သား(၃)သား ကိုယ္အလုပ္ကို လုပ္ရင္ ရၿပီေလ… ဘုရားသား၊ ေက်ာင္းသား၊ စစ္သား အားလံုးႀကိဳးစားမယ္ ….. ကိုယ့္တာ၀န္က စစ္သားေရာ ေက်ာင္းသားေရာ ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ …. တာ၀န္ႏွစ္ခုရွိေနတာကို ….. သားသံုးသားမွ မဟုတ္ဘူး …. အားလံုး အားလံုးေသာ သူေတြႀကိဳးစားရယ္ …. ကိုယ္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ္လူမ်ိဳးအတြက္ေပ့ါ … ဘယ္သူအတြက္မွ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္ကိုယ္ေတာ့ ႀကိဳးစားသင့္တယ္ …. ဘာလို႕လဲဆိုရင္ ကိုယ္လည္း ဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနလုိ႔ေပါ့ … ဒါေတြေရးလို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားလို႔ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ဘူးဗ်ာ …. ကၽြန္ေတာ္လည္း စစ္သားပါ… ကိုယ့္အလုပ္ကို လုပ္မွာပါ …. သူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုလည္း လုပ္ေစခ်င္တယ္ …. တကယ့္ေစတနာ သက္သက္ပါ….. အလကားကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ႏွေမွ်ာပါ ….
Thursday, March 27, 2008
သတိရွိခ်င္လား ဒါေတြကိုလုပ္
- ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနကို သိပါ။
- မိမိ အေျခအေနကို မိမိ သိပါ။
- ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂ ကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္ပါ။
- ေရွ႕ဆက္ရမည္၊ ေျပာင္းလည္းလုပ္ကိုင္ရမည္၊ ေနာက္ဆုတ္ရမည္။
ေခတၱရပ္တန္႕ထားရမည္ တို႕ကိုသိပါ။
- အရာရာကုိ သင့္မသင့္၊ မွန္မမွန္ စဥ္းစားပါ။
- ေျပာခ်င္ရာမေျပာပါႏွင့္။
- သြားခ်င္ရာကို ခ်င့္ခ်ိန္သြားပါ။
- စားခ်င္ရာမွ လြန္မင္းေအာင္ မစားပါႏွင့္။
- အိပ္ခ်င္သလို မအိပ္မိပါေစႏွင့္။
- အကုသိုလ္ကို ေရွာင္မိေအာင္ သတိရပါ။
- ကုသိုလ္ျပဳမိေအာင္ သတိရပါ။
လူေတြဟာ ကိုယ္အေၾကာင္းကို၊ ကိုယ္သမိုင္းကို၊ ဖန္တီးတက္ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းဟာ ပမာဏ ႀကီးမားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကိုခိုင္းေစထားတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးနဲ႕ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလ အတြင္းမွာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။
Any one can do any work, provide it isn’t the work he is supposed to be doing at the moment.
Wednesday, March 26, 2008
အလုပ္စလုပ္ရေအာင္
ဒါေပမယ္ အလုပ္မရွိတဲ့သူ ကိုယ္အလုပ္ကို မသိတဲ့သူေတြကေတာ့ ဒုနဲ႕ေဒး အမ်ားႀကီးပဲ၊၊ အဲဒီ လူေတြကို ေျပာခ်င္ခ်င္လို႕ မွာခ်င္လို႕ေပါ့ သူတို႕ဘ၀ေတြ အတြက္ပါ၊၊ အဲ ... ဆရာ လုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊၊ သတိ မထားမိတာေလးေတြကို အလင္းေပး ၿပီးလမ္းျပခ်င္တာပါ၊၊ ဘာမွမလုပ္ရင္ ဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး ( To do nothing is the way nothing to do ) ေကာင္းတဲ့ အလုပ္နဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ဆိုတာရွိတယ္၊၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ခြဲျခားသိမွာေပါ့ ေကာင္း၊ မေကာင္းကို။ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကိုပဲ ေကာင္းတဲ့ သူေတြက လုပ္ခ်င ္ၾကတာပဲေလ။
အဓိက က လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိလာဖို႕ပဲ႕။ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ကိုယ္ရဲ႕စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ အရင္ဆံုးလုပ္၊ ကိုယ္စိတ္က တည္ၿငိမ္မယ္၊ ေအးခ်မ္းမယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ္။ စိတ္ထဲမွာ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မရွိပဲ ရွင္လင္းေနမယ္ဆိုရင္ ကိုလုပ္ရမဲ့ အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္း သိလာလိမ့္မယ္။ အလုပ္ စလုပ္ရေအာင္ ဆိုေတာ့ ကိုလုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကိုသိဖို႕လိုတယ္ေလ။ ကိုယ္လုပ္ရမဲ့ အလုပ္ကို သိဖို႕ကိုယ္စိတ္က ၾကည္လင္ေနဖို႕ လိုလိမ့္မယ္။
