တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ သူအိမ္က ကေလးေတြ က အရမ္းဆိုးတာ... ဘယ္လိုထိန္းရမွန္းလဲ မသိတဲ့ သူေပါ့… ေနာက္ေတာ့ သူက တစ္ေန႔မွာ သူရဲ႕သူငယ္ခ်င္း လူပ်ိဳႀကီးရဲ႕ အိမ္ကို သြားပါေလေရာ… အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း က မရွိဘူး … အေဖလုပ္တဲ့ အဖိုးႀကီးပဲ ရွိတယ္… မင္း သူငယ္ခ်င္းေတာ့ အလုပ္နဲနဲရွိလို႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္ ထင္တယ္.. အေရးႀကီးရင္ေစာင့္ေလ…တဲ့ သူကလဲ အိမ္မွာ ကေလးေတြ နဲ႔ ရႈပ္ေတာ့ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ထိုင္ေနလိုက္တယ္…ၿပီးေတာ့ အဖိုးႀကီး ကို သူအိမ္က ကေလးေတြ အရမ္းဆိုးလို႔ သူထိန္းလို႔ မရတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာတယ္…. အဖိုးႀကီးကလဲ သူေျပာတာေတြ ကို ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ နားေထာင္ေနလိုက္တယ္… သူ႔စကားလဲ ဆံုးေရာ အိမ္ေရွ႕ မွာေပါက္ေနတဲ့ အပင္ငယ္ေလးတစ္ခု ကို လက္ညိဳးညြန္ၿပီးေျပာတယ္…
“ဟိုး အပင္ေလး က ညာဘက္ကိုေစာင္းေနတယ္ကြ… ေျမမႏိုင္ေသးဘူးထင္တယ္.. ေရာ့ႀကိဳးယူသြား .. ဘယ္ဘက္က ေန ဟိုးသစ္ပင္အႀကီးဘက္ကို ခပ္သန္သန္ေလး ယိမ္းပီးဆြဲထားလိုက္..”တဲ့…
ပီးေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ပဲ ထြက္သြားတယ္.. ႏႈတ္ဆတ္စကားေတာင္ မဆိုေတာ့ဘူး…
အဲဒီသူလဲ အိမ္ျပန္သြားတယ္.. ေနာက္တစ္ေနလဲ အဲလို ပဲ အိမ္လည္လာတယ္… အဲဒီအခါက်ေတာ့ အဖိုးႀကီးက သူ႔ ကို မဆိုင္းမတြပဲ “မေန႔ က ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္စမ္းကြာ.. အေျခအေနသိရေအာင္..”တဲ့ … သူလဲ ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္ေတာ့ ေဟာ.. သစ္ပင္ေလး က ဘယ္ဘက္ကို ပိုေစာင္းသြားျပန္ၿပီ…. “ကဲ.. ဟိုဘက္ကေနျပန္ေျပာင္းဆြဲလိုက္ကြာႀကိဳးကို… နဲနဲ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေလးေပါ့..” အဖိုးႀကီးက ေျပာပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနတယ္…. ေနာက္တစ္ေနေရာက္ေတာ့ အဲလိုပဲ အိမ္လည္လာေတာ့ အဖိုးႀကီးက “ကဲ.. ႀကိဳးကိုျဖဳတ္ၾကည့္ကြာ ..ဘယ္လိုလဲ ၾကည့္ရေအာင္..”တဲ့… ေဟာ..အဲခါက်ေတာ့ အပင္ က ဘာမွ မေျပာင္းလဲပဲ ဘယ္ဘက္ပဲ ေစာင္းေနတယ္.. “ ႀကိဳးကေလွ်ာ့တာကိုး” လို႔ေျပာပီး … ဒီတစ္ခါေတာ့ “ေမာင္ရင္ ဘယ္လိုခ်ည္ၾကမလဲ.. မေလွ်ာ့မတင္းေလး ခ်ည္ၾကည့္ရေအာင္..အပင္ေလး တည့္ရံုေလာက္ေပါ့…”တဲ့ … ဒီေန႔လဲ အဲဒါပဲေျပာတယ္…..ေနာက္ေန႔ အိမ္ကိုေရာက္လာျပန္ေတာ့ အပင္က ႀကိဳးေလးကိုျဖဳတ္ခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္… ေဟာ..ၾကည့္လိုက္ပါ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အပင္ေလး က တည့္ေနပီ… ဘယ္ကိုမွ မေစာင္းေတာ့ဘူး… အဖိုးႀကီးက “ေမာင္ရင္.. အေျခခိုင္သြားေအာင္ ကပ္ပီးေတာ့ တုတ္ေလး နဲ႔ခ်ည္ေပးၾကည့္ရေအာင္ေလ..”တဲ့… ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္လာျပန္ေပါ့…. အပင္မွာ ကပ္ပီးခ်ည္ထားတဲ့ တုတ္ေလး ကို ျဖဳတ္ဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အပင္ေလး က သန္သန္စြမ္းစြမ္းနဲ႔ တည့္မတ္ေနတဲ့ အပင္ေလး တစ္ပင္ျဖစ္ေနေရာ… ေနာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးက စိတ္ညစ္ေနတဲ့ သူကိုေျပာလိုက္တယ္… “ေမာင္ရင္.. ကေလးထိန္းရင္ အဲလိုပဲ ကြယ့္..”တဲ့..
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ အဲေလာက္ပဲ ….. ဘယ္လို နားလည္လဲ ဘယ္လို ထိန္းမလဲ … စဥ္းစားၾကည့္ပါ… ကိုယ့္ညီ၊ ညီမေလးေတြ ကိုလဲ ထိန္းတက္လာလိမ့္မယ္… တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ က လူကသာႀကီးတာ.. အေတြးအေခၚနဲ႔ စိတ္က ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိေသးတယ္.. အဲလို လူေတြကိုလဲ ထိန္းၾကည့္ပါ…. အံ၀င္ကြင္က် ျဖစ္လာမွာပါ….
မတင္းလြန္း.. မေလွ်ာ့လြန္း.. မေလွ်ာ့မတင္းေလးေပါ့… တည္ၾကည္ပီးတည့္မတ္သြားပီးဆိုရင္ အေျခခိုင္သြားေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ပါ…..
“ဟိုး အပင္ေလး က ညာဘက္ကိုေစာင္းေနတယ္ကြ… ေျမမႏိုင္ေသးဘူးထင္တယ္.. ေရာ့ႀကိဳးယူသြား .. ဘယ္ဘက္က ေန ဟိုးသစ္ပင္အႀကီးဘက္ကို ခပ္သန္သန္ေလး ယိမ္းပီးဆြဲထားလိုက္..”တဲ့…
ပီးေတာ့ ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ပဲ ထြက္သြားတယ္.. ႏႈတ္ဆတ္စကားေတာင္ မဆိုေတာ့ဘူး…
အဲဒီသူလဲ အိမ္ျပန္သြားတယ္.. ေနာက္တစ္ေနလဲ အဲလို ပဲ အိမ္လည္လာတယ္… အဲဒီအခါက်ေတာ့ အဖိုးႀကီးက သူ႔ ကို မဆိုင္းမတြပဲ “မေန႔ က ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္စမ္းကြာ.. အေျခအေနသိရေအာင္..”တဲ့ … သူလဲ ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ၾကည့္ေတာ့ ေဟာ.. သစ္ပင္ေလး က ဘယ္ဘက္ကို ပိုေစာင္းသြားျပန္ၿပီ…. “ကဲ.. ဟိုဘက္ကေနျပန္ေျပာင္းဆြဲလိုက္ကြာႀကိဳးကို… နဲနဲ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေလးေပါ့..” အဖိုးႀကီးက ေျပာပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနတယ္…. ေနာက္တစ္ေနေရာက္ေတာ့ အဲလိုပဲ အိမ္လည္လာေတာ့ အဖိုးႀကီးက “ကဲ.. ႀကိဳးကိုျဖဳတ္ၾကည့္ကြာ ..ဘယ္လိုလဲ ၾကည့္ရေအာင္..”တဲ့… ေဟာ..အဲခါက်ေတာ့ အပင္ က ဘာမွ မေျပာင္းလဲပဲ ဘယ္ဘက္ပဲ ေစာင္းေနတယ္.. “ ႀကိဳးကေလွ်ာ့တာကိုး” လို႔ေျပာပီး … ဒီတစ္ခါေတာ့ “ေမာင္ရင္ ဘယ္လိုခ်ည္ၾကမလဲ.. မေလွ်ာ့မတင္းေလး ခ်ည္ၾကည့္ရေအာင္..အပင္ေလး တည့္ရံုေလာက္ေပါ့…”တဲ့ … ဒီေန႔လဲ အဲဒါပဲေျပာတယ္…..ေနာက္ေန႔ အိမ္ကိုေရာက္လာျပန္ေတာ့ အပင္က ႀကိဳးေလးကိုျဖဳတ္ခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္… ေဟာ..ၾကည့္လိုက္ပါ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အပင္ေလး က တည့္ေနပီ… ဘယ္ကိုမွ မေစာင္းေတာ့ဘူး… အဖိုးႀကီးက “ေမာင္ရင္.. အေျခခိုင္သြားေအာင္ ကပ္ပီးေတာ့ တုတ္ေလး နဲ႔ခ်ည္ေပးၾကည့္ရေအာင္ေလ..”တဲ့… ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္လာျပန္ေပါ့…. အပင္မွာ ကပ္ပီးခ်ည္ထားတဲ့ တုတ္ေလး ကို ျဖဳတ္ဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အပင္ေလး က သန္သန္စြမ္းစြမ္းနဲ႔ တည့္မတ္ေနတဲ့ အပင္ေလး တစ္ပင္ျဖစ္ေနေရာ… ေနာက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးက စိတ္ညစ္ေနတဲ့ သူကိုေျပာလိုက္တယ္… “ေမာင္ရင္.. ကေလးထိန္းရင္ အဲလိုပဲ ကြယ့္..”တဲ့..
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ အဲေလာက္ပဲ ….. ဘယ္လို နားလည္လဲ ဘယ္လို ထိန္းမလဲ … စဥ္းစားၾကည့္ပါ… ကိုယ့္ညီ၊ ညီမေလးေတြ ကိုလဲ ထိန္းတက္လာလိမ့္မယ္… တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ က လူကသာႀကီးတာ.. အေတြးအေခၚနဲ႔ စိတ္က ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိေသးတယ္.. အဲလို လူေတြကိုလဲ ထိန္းၾကည့္ပါ…. အံ၀င္ကြင္က် ျဖစ္လာမွာပါ….
မတင္းလြန္း.. မေလွ်ာ့လြန္း.. မေလွ်ာ့မတင္းေလးေပါ့… တည္ၾကည္ပီးတည့္မတ္သြားပီးဆိုရင္ အေျခခိုင္သြားေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလိုက္ပါ…..
1 comment:
Post a Comment