ဘ၀ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာ

အို….. အသင္ ေလာကဓံ
ဘယ္အၿငိဳးအေတးေတြေၾကာင့္ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ခတ္လိုက္ရတာလဲ…
ဘ၀ဆိုတဲ့ ထြက္သစ္စ ပုရစ္ဖူးေလးေတြ နဲ႔ စိုေျပေနတဲ့ အပင္ငယ္ေလးပါ…
ဘာေၾကာင့္ အညြန္႔ေလးကို မွ က်ိဳးေအာင္ခ်ိဳးလိုက္ရတာလဲ……
ႏူးညံတဲ့အေတြးအေခၚေတြ ေပးပါဦးလား ပေလတို ေရ…
ႏူးညံေအာင္ သြန္သင္ေပးပါဦးလား…
ဘာလို႔ဒီေလာက္ ျပင္းထန္လွတဲ့ အေတြးကို သင္ေပးရတာလဲ …
အကိုေအာပိုးဇစ္အိုင္းေျပာသလို ကိုယ္တိုင္ေတြ႕ႀကံဳပီးမွ ရတဲ့ သင္ခန္းစာမ်ိဳးေပးခဲ့တာ
မခံယူတက္ပဲ အသင့္ ကိုလႊဲခ်တာ ငါ့အေတြးေတြ မွားေနလို႔လား…
ငါ့အေတြးေတြ မရင့္က်က္ေသးလို႔ မင္းကိုလႊဲခ်မိတာလား….
ငါမခံယူတက္ေသးဘူး ေလာကဓံ…
အသင့္ရဲ႕ အေတြးသစ္ေတြ သင္ေပးရေလာက္ေအာင္ ငါ လူေတာ္လဲမဟုတ္ပါဘူး…..


ေအာ္… အသင္ ကံတရား
ႏွစ္မ်ိဳးထည္းေသာ အရာကိုသာပိုင္ဆိုင္တဲ့ မင္းဆီက ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုကိုလဲ ငါမေတာင္းတခဲ့ဖူးပါဘူး…
သာမာန္အေတြးေလးေတြနဲ႔ ငါ ေက်နပ္ေနတာပါ…
တစ္ခုေတာ့ အယူခံ၀င္ပါရေစ.. ကို ကံတရားေရ…
နည္္းနည္းေတာ့ သက္ညွာေပးပါ….
အေတြးသစ္ေတြ ထပ္ထည့္ေပးတဲ့ ေလာကဓံ..
ေျပာစရာေလး တစ္ခု က်န္ခဲ့လို႔…
အေတြးေတြ ရင့္က်က္ေစလို႔ ေက်းဇူးတစ္ဇူးတင္တယ္ဗ်ာ…..